De maand oktober wordt gekenmerkt door tal van feestelijke activiteiten, bijeenkomsten en congressen. Begin deze maand vierde Partos al haar tienjarig jubileum en ook woensdag was er reden voor een feestje tijdens het WOTRO 50 Years-Forward Thinking congres, dat gehouden werd in het Museum voor Communicatie in Den Haag.

Het centrale thema van deze dag, sociale innovatie van wetenschappelijk onderzoek, werd uitvoerig besproken door een divers publiek bestaande uit academici, ondernemers, politici, ngo’s, onderzoekers en studenten. De diversiteit in sociale en culturele achtergronden leidde tot veel nieuwe en interessante inzichten. Daarnaast streden de laatste drie teams van de Battle of Ideas om een prijs van 1.500 euro per persoon voor het beste idee om wereldproblematiek op te lossen.

WOTRO Science for Global Development is onderdeel van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en houdt zich bezig met de financiering van ontwikkelingsvraagstukken en mondiale uitdagingen. Het doel van dit congres is om samen met de aanwezigen op zoek te gaan naar nieuwe manieren van onderzoek doen. Onderzoek is niet langer gelimiteerd aan wetenschappelijk onderzoek, maar academici werken steeds vaker samen met niet-academische instellingen om op deze manier verschillende visies en expertises samen te brengen. Om tijdens het congres tot deze inzichten te komen zijn twee experts uitgenodigd hun ideeën te delen met het publiek.

Meer sociale wetenschappen

Als eerste presenteert Heide Hackmann, directrice van de Internationale Sociaalwetenschappelijke Raad (ISSC), haar visie over het belang van wetenschappelijk onderzoek. De grootste uitdaging is volgens Hackmann het oplossen van crises op een manier dat sociale gelijkheid, veiligheid en het welzijn van de mens gewaarborgd worden. ‘Progressie in wetenschappelijk onderzoek is waar te nemen,’ licht zij toe, ‘maar er zijn nog steeds veel problemen waarmee we geconfronteerd worden, zoals klimaatverandering, armoede, gezondheid en het ebola-virus.’

In haar presentatie pleit Hackmann voor meer sociale wetenschappen in het werkveld en voor het articuleren van een sociaalwetenschappelijk kader, zodat precies duidelijk wordt waar de bedreigingen zitten en hoe men hierop het beste kan anticiperen. Kortom, er moet meer data beschikbaar worden gesteld om de duurzaamheid van de wereld te garanderen. Een goed voorbeeld hiervan is het nieuwst project waar Hackmann aan werkt, ‘Future Earth.’ Het fungeert als een mondiaal onderzoeksplatform dat door middel van kennis en ondersteuning de transformatie naar een duurzame wereld zou moeten versnellen. In dit project is decennia van wetenschappelijk onderzoek verzameld om tot een oplossing te komen voor hedendaagse mondiale problemen. ‘Future Earth’ richt zich onder andere op de dynamiek van de planeet. Hierbij wordt gekeken naar welke factoren de wereld doen veranderen, zoals ecosystemen, urbanisatie en technologie. Volgens Hackmann gaat mondiale verandering over mensen die de wereld veranderen. Daarnaast wordt er gekeken naar mondiale ontwikkeling en de specifieke behoeften van kwetsbare maatschappijen. Als laatste onderdeel van dit project staat het begrijpen en evalueren van deze problematiek centraal.

De kracht van het wij-gevoel

Als tweede spreker mag Jan Jonker zijn ideeën met het publiek delen. Professor Jonker (Radboud Universiteit) is specialist op het gebied van duurzame ontwikkeling en weet met zijn presentatie een interessante discussie uit te lokken. In zijn betoog benadrukt hij de kracht die een menigte kan hebben op het gebied van transformatie. ‘Soms kan verandering plaatsvinden zonder dat we er bewust van zijn dat verandering daadwerkelijk plaatsvindt,’ legt Jonker uit. Ter illustratie laat hij twee foto’s zien genomen op het Sint-Pietersplein in Vaticaanstad bij de verkiezingen van Paus Benedictus XVI en Paus Franciscus I. Tussen beide foto’s zit acht jaar. Op de eerste foto is een grote menigte te zien die meeloopt in een stoet. Op de tweede foto is wederom een grote menigte te zien, alleen zijn zij dit keer vergezeld met een gelijk aantal mobiele telefoons die de gebeurtenis vastlegt. Op het eerste gezicht ze je meer beeldschermen dan mensen en hiermee probeert Jonker aan te tonen op welke manier het tijdsbeeld is veranderd zonder dat we daar gelijk bewust van zijn.

Ook op onderzoeksgebied moeten mensen (of in dit geval: experts en wetenschappers) elkaar meer opzoeken. Samen staan zij sterker. Door bestaande kennis en expertise te verzamelen, zegt Jonker, zou het wellicht mogelijk zijn om zogenaamde ‘research hubs’ te ontwikkelen. Wat men vaak ziet is dat verschillende kennisinstanties werken aan eenzelfde project, zonder dat ze van elkaars werk op de hoogte zijn. Dit heeft een negatief effect op de efficiëntie van het desbetreffende onderzoek. Door de verschillende onderzoekers samen te brengen in ‘research hubs,’ een plaats waar zij elkaar ontmoeten en kennis kunnen delen, gaat expertise niet verloren, maar wordt het ingezet om hedendaagse problematiek op een efficiënte manier op te lossen.

Battle of Ideas

Als onderdeel van het vijftig jarig jubileum heeft WOTRO de ‘Battle of Ideas’ georganiseerd waarbij bachelor-en masterstudenten de kans krijgen hun creativiteit en kennis in te zetten bij de totstandkoming van een nieuw project. Wat gebeurt er wanneer studenten van verschillende academische disciplines en nationaliteiten samenbrengt om gezamenlijk tot een oplossing te komen voor mondiale kwesties als voedselzekerheid, veiligheid en duurzame ontwikkeling? Juist, er ontstaat een geheel nieuwe kijk op de bestaande problematiek.

Afgelopen zomer ging de ‘Battle of Ideas’ in Utrecht van start tijdens het matchmaking evenement voor jonge talenten  waarbij gekeken werd naar innovatieve oplossingen voor mondiale problemen. Dit resulteerde uiteindelijk in twaalf projectvoorstellen en de drie beste teams mogen tijdens het WOTRO congres hun plannen presenteren. Het blauwe team bestaande uit Wietske Scholtens, Frederique de Groen en Sharon van Luik, heeft als onderwerp straatverlichting op zonne-energie om overvallen in Kabwe, Zambia te verminderen. Het rode team werd gevormd door Oluwaseyi Alalade, Camilla Ponte, Lavinia Plataroti en Marisol Amador en hun idee richt zich op het drogen van groenten en fruit in Nigeria om op deze wijze voedselverspilling tegen te gaan.  Ryan Helmer, Vidyut Mohan en Piet-Jan Schipper vormen het groene team en zij ontwikkelen een plan waarbij gebruik gemaakt werd van de zogenaamde torrefactie technologie, waarbij  biomassa  omgezet wordt naar biologische brandstof zodat boeren in India hieruit inkomsten kunnen genereren. Gedurende de dag worden de jonge talenten getraind en gecoacht door verscheidene experts om hun ideeën te perfectioneren.

Door middel van gekleurde kaartjes mag het publiek vervolgens bepalen welk team er met de hoofdprijs vandoor gaat. In het publiek zijn voornamelijk groene en rode kaartjes te zien, waarbij het Nigeriaanse groente en fruitproject net iets meer stemmen heeft gekregen dan de torrefactie technologie. Met het geldbedrag krijgen de vier meiden de kans om een pilot te starten en hun onderzoek in Nigeria uit te voeren. Doordat het team is opgebouwd uit verschillende nationaliteiten, wordt een grote verscheidenheid aan kennis samengebracht. ‘De diversiteit in sociale en culturele achtergronden hebben wij zeker als een groot voordeel ervaren,’ legt de Italiaanse Camilla uit. Zo komt Oluwaseyi zelf uit Nigeria en heeft zij dus veel kennis van het land. Zij spreekt de taal, kent de lokale gebruiken en kan haar vaardigheden inzetten om boeren in Nigeria te benaderen. Camilla en Lavinia hebben door hun Italiaanse afkomst veel kennis van gedroogd voedsel. Camilla: ‘In Italië maken we veel gebruik van gedroogde groenten en fruit, dus we weten op welke manier we deze producten moeten gebruiken.’ Doordat Marisol uit een ontwikkelingsland komt, namelijk Guatemala, weet zij wat de werkelijke realiteiten zijn en waar de behoeften liggen. Door het winnen van de ‘Battle of Ideas’hopen zij meer aandacht te krijgen van andere instituties en zo nieuwe partners en investeerders te vinden voor hun project in Nigeria.