In deze derde aflevering van het verkiezingsblog buigt Evert-Jan Brouwer van Woord en Daad zich over het verkiezingsprogramma van de PVV. Na de vingeroefeningen met de programma’s van CDA en SP, plaatst de bestudering van het PVV-programma hem weer voor heel andere uitdagingen. Het is slechts één A4-tje. Er staat dus ook veel niet in. Evert-Jan is onder de indruk van de beknoptheid van het PVV-programma. Hij stelt zich ondertussen voor hoe Nederland er uit zou zien als het programma uitgevoerd wordt.

Geert doet het goed in de peilingen. Niemand kan om hem heen. Op een enkeling na wil ook niemand met hem regeren. Maar misschien krijgt Geert wel een absolute meerderheid op 15 maart. Ik stel het me zomaar even voor: 80 zetels in het parlement. Geen onderhandelingen nodig over het regeerakkoord. Dus ook geen informateur. Alleen een formateur: Geert zelf, die premier wordt en soeverein zijn ministersploeg benoemt. Het regeerakkoord ligt al klaar: het A4-tje met 11 punten. Voor elk punt een minister.

Voortvarend gaan de PVV-ministers aan de slag. De Minister van Huren Omlaag deelt vanaf dag 1 orders uit aan de woningbouwcorporaties. Gedwee verlagen zij de huren. Na twee jaren van fikse huurverlaging zijn de resultaten in het Utrechtse Ondiep en de Haagse Schilderswijk zichtbaar. Het openbare groen tiert welig tussen de straatstenen. De woningen hebben wat meer natuurlijke ventilatie gekregen. Het verfwerk van de flats heeft een brocante uitstraling gekregen.

De Minister van Bezuiniging op Ontwikkelingshulp, Windmolens en Innovatie heeft het makkelijk.  Naar het buitenland gaat hij alleen op vliegvakantie in de zomer, bij voorkeur naar Tanzania om mooie wildparken te bezoeken.  Dan gaat hij op de kiek, met een Afrikaan en een antilope op de achtergrond. Omdat ook alle innovatie door hem is stilgelegd, wordt Amsterdam alleen maar mooier dan het al was. Een beetje retro, à la Havana. De minister bezoekt windmolenparken om na te gaan of die molens ook echt stilstaan. Dat lukt aardig, zij het dat sommige hinderlijke burgers beweren dat windenergie inmiddels een goedkoop alternatief is. Op warme, windstille dagen wenste hij soms dat er een windmolen draaide om voor wat verkoeling te zorgen.

Dan is er de Minister voor Defensie en Politie. Deze krijgt 2 miljard extra voor tanks en ander geschut. Omdat Nederland niet meer meedoet aan vredesmissies, wordt het een ‘staand leger’.  Soldaten draaien shaggies bij hun materieel. De pantserwagens zitten keurig in de was. Bij de jaarlijkse parade op het Malieveld laat Geert zich in een open wagen rondtoeren. Hij heeft zich daarvoor laten inspireren door Afrikaanse en Aziatische leiders. Een terugkerend hoogtepunt voor hem.

De Minister voor De-Islamisering staat voor een forse uitdaging. Haar kruistocht moet Nederland een besparing van 7,2 miljard opleveren. Ter inspiratie heeft zij aan het begin van haar ambtsperiode een studie gemaakt van Midden-Oosterse landen waar ze ervaring hebben met de-christianisering. Zij voelt aan haar theewater dat je het slim moet aanpakken. Voordat je het weet kost het verwijderen van tegenspartelende moslims meer dan het oplevert. Een weerbarstig dossier blijkt het terugsturen van asielzoekers naar ontwikkelingslanden. Ze willen niet altijd meewerken, maar ze kan niet meer dreigen met stopzetting van de ontwikkelingshulp. Dat had haar collega immers direct al gedaan. Een onverwacht bij-effect is dat, terwijl het Groene Hart kleiner wordt, Nederland er een paar jungles bijkrijgt,  bij Zevenaar en Ter Apel.

De Minister van Onafhankelijkheid heeft als taak de Nexit uit de EU te realiseren. Het begint eenvoudig: je gooit de facturen van Brussel ongeopend in de prullenbak. De aanmaningen ook. Levert algauw een forse besparing op van een aantal miljarden. Maar na een aantal maanden vraagt deze Minister zich af waarom Geert in zijn financiële paragraaf ‘P.M.’ had staan bij de Nexit. Hij komt een oude CPB rekensom tegen in een vergeten dossier: de EU levert Nederland enkele tientallen miljarden per jaar op. Hij krabt zich achter zijn oren. Misschien kan hij in Brussel onderhandelen over een gematigde Nexit: vrij verkeer van personen stoppen, vrij verkeer van goederen laten doorgaan. Onbemande vrachtauto’s, postduiven, buizenpost met cameratoezicht. Soms denkt hij terug aan die goede oude tijd van vóór 1830 dat Nederland en Vlaams België nog één waren. Toen je nog niet dat geklier had bij Baarle-Nassau-Hertog. In zijn zwartste nachten staat hij thuis naar de wereldkaart aan de wand te staren. Wat is nou beter? Die organisch gevormde grenzen in Europa? Die liniaallijnen in Afrika? Of helemaal geen grenzen? Hij weet het niet meer. Maar hij durft het niet hardop te zeggen.

De Minister voor Halvering van de Motorrijtuigenbelasting mag zich aanvankelijk in een grote populariteit verheugen. Het personenvervoer over de weg neemt navenant toe. Overal zie je treinen stil staan. Na verloop van tijd ontstaan de eerste potholes, aangezien investeringen in het wegennet uitgesteld moeten worden. Hobbelend over de A12 pendelt de Minister dagelijks tussen zijn woonplaats Zoetermeer en zijn werkplaats Den Haag.

Dan, na een jaar met Geert aan het roer, een onverwacht lichtpuntje: er blijkt een gigantische financiële meevaller te zijn. Dankzij het gunstige Nederlandse fiscale klimaat voor multinationals en dankzij Afrikaanse landen die oude schulden aflossen, loopt de meevaller in de miljarden. Houen zo, denken de Ministers voor Onafhankelijkheid en De-islamisering, komt de begroting alsnog in evenwicht. Toch zo gek nog niet, die scheve verhoudingen in de wereld.

Geerts mooie ontwikkelingsland.

Volgende week blogt Evert-Jan over het programma van de VVD.