COLUMN- Turkse Nederlanders die het mensenrechtenbeleid van president Erdogan steunen hebben hier volgens journalist Tony van der Meulen in feite niets meer te zoeken. Waarom zou je in vrijheid willen leven als je die vrijheid niet gunt aan iemand met een andere mening?

Wie arts of militair is of is geweest, zal nieuws over artsen of militairen met extra interesse lezen. Door de herkenbaarheid. Maar bij schurend nieuws wellicht ook door de opluchting: blij dat ik het niet meer ben. Of niet in dat enge land.

Ik lees alles over journalisten en hoofdredacteuren. Omdat ons mooie ambacht in allerlei akelige landen wordt bedreigd, is het vaak raak. Dat vervult je met meer kwaadheid en ongeloof naarmate een land dichterbij ligt of bij ons deel van de beschaving wil horen.

Turkije! Voor de zekerheid heb ik het nog even nagekeken: het ligt niet in Zuid-Amerika, Afrika of het oude Oostblok waar tirannen van ouds veel emplooi vonden. Verwarrend is ook dat veel Nederlandse Turken, van wie je mag aannemen dat ze genieten van de vrijheid hier te lande, weglopen met de despoot Erdogan.

Terwijl hoofdredacteur Can Dünbar voor de rechtbank in Istanbul vertelt over de verbijsterende rechtszaak tegen hem, wordt hij live beschoten. Door een keurige heer in een donker pak, met een gedistingeerde stropdas. Niet dat een moordenaar er per definitie bij moet lopen als een schurftige schooier, het maakt het wel overzichtelijker.

De schietende heer mist zijn doel, zijn prooi krijgt een paar uur later bijna zes jaar cel. Omdat hij in zijn krant foto’s heeft gepubliceerd van een Turks wapentransport naar Syrië. Maar in dat enge Turkije is de waarheid tegenwoordig een staatsgeheim.

Zes jaar de bak in! Nederlandse Turken die dit gruwelijke beleid juichend steunen, hebben hier in feite niets meer zoeken. Waarom zou je in vrijheid willen leven als je die vrijheid niet gunt aan iemand met een andere mening? Jarenlang was het onterecht Turkije een achterlijk land te noemen. Die tijd is nu helemaal voorbij.

Tony van der Meulen is oud-hoofdredacteur van opinieweekblad De Tijd en het Brabants Dagblad. Ook is hij voorzitter van de Raad van Toezicht van de stichting Vice Versa.