BLOG- Al eeuwenlang zoeken migranten om verschillende redenen hun toevlucht tot Nederland. En al eeuwenlang worden deze mensen, inclusief hun gewoonten en gebruiken, opgenomen in onze samenleving. Daarmee geven zij mede vorm aan de Nederlandse identiteit. Met de huidige stroom vluchtelingen is dat niet anders en het minste wat we kunnen doen is deze mensen met fatsoen en respect ontvangen. Dat schrijft Adri Zagers van IOM Nederland.

Migranten die we persoonlijk kennen of die bekend worden horen bij ons. We sluiten ze graag in de armen. Denk aan de voormalige Angolese asielzoeker Mauro Manuel of hardloopster Sifan Hassan. We vinden dat hun cultuur ons gedachtengoed verrijkt. Andere voorbeelden zijn schrijvers als Abdelkader Benali, geboren in Marokko, Kader Abdollah uit Iran en stand up comedians als Najib Amhali. Bekende namen zijn makkelijke voorbeelden omdat ze regelmatig in de media te zien en te horen zijn.

Naast deze aansprekende voorbeelden zijn er ongelofelijk veel minder bekende migranten die onze samenleving hebben veranderd en verrijkt. We koken met aubergines en limoenen, storten ons op fusion cooking en eten sushi. De Italianen die in de jaren zestig naar Nederland kwamen brachten ons Italiaanse ijssalons en pizzeria’s. Inmiddels zijn er ontelbare restaurants uit alle windstreken, die de oorspronkelijke Nederlandse keuken bijna onherkenbaar hebben gemaakt. Niemand ziet dat als een bedreiging – eerder een verrijking.

Fusion is niet alleen ‘hot’ in onze keukens; ook voor onze gezondheid en ontspanning doen we graag een beroep op wat migranten ons bieden. We doen Chinese kruidentherapieën,  gaan naar yogales en ondergaan ayurvedische massages. Migranten hebben in economisch opzicht, maar zeker ook in cultureel en sociaal opzicht bijgedragen aan de Nederlandse identiteit.

Gouden Eeuw

Met alle negatieve aandacht in de media voor de actuele migratiestromen lijkt het alsof we  te maken hebben met een crisis van ongekende proporties. Migranten die in Nederland bescherming tegen oorlog en vervolging hopen te vinden, op zoek naar een beter leven. Dit alles zou gepaard gaan met hoge kosten voor de Nederlandse staat.

Feit is dat Nederland al eeuwen lang een land is waar nieuwkomers hun heil hebben gezocht. Het werk van Leo Lucassen, hoogleraar migratiegeschiedenis, geeft een kijkje in de afgelopen vijf eeuwen migratie (Winnaars en Verliezers, Lucassen, 2011). Hij stelt dat in onze Gouden Eeuw bijna 50 procent van de bemanning van de VOC-schepen (met de ‘VOC-mentaliteit’) bestond uit migranten uit landen als Duitsland, Frankrijk en Scandinavië. Ook in steden als Amsterdam was het aandeel migranten net zo hoog als in deze tijd, waarbij het zowel ging om arbeidsmigranten als vluchtelingen, zoals de Hugenoten.

Kansen

Wat we zien is de nood van duizenden mensen die om wat voor reden ook naar Nederland komen. Het probleem dat eerst veraf was komt nu veel dichterbij. Migranten zijn niet alleen de grote aantallen waar we in eerste instantie misschien van schrikken. Het gaat om individuen die hun opleiding, hun baan en hun dromen hebben opgegeven. Mensen die wanhopig op zoek zijn naar een beter bestaan, op de vlucht als gevolg van armoede, oorlog en de schending van mensenrechten.

Migranten komen naar Nederland om diverse redenen: werk, studie, liefde, of bescherming tegen oorlog of vervolging. Hun komst naar Nederland geeft deze mensen nieuwe kansen en biedt ook kansen voor Nederland. Kansen om zich te ontwikkelen, te groeien en positieve bijdragen te leveren aan de gemeenschap waar ze voortaan deel van zullen uitmaken. Zoals Nederlanders positief aankijken tegen landgenoten die hun heil zoeken in Zuid-Europa en landen als Australië en Canada, moeten we ook migranten die naar Nederland komen met respect tegemoet te treden.  Ze brengen hun talenten en ambities mee. En wij nemen die graag van hen over, zo blijkt in de praktijk. Kortom: migratie biedt kansen, vernieuwing en uitdagingen. Die positieve grondhouding is het minste wat we van een beschaafd en humaan land als Nederland mogen verwachten.