Vandaag zijn er parlements- en gemeenteraadsverkiezingen in Kameroen. Een feest voor de democratie? Volgens Rolf Schipper, die voor de Nederlandse ngo Knowlegde for Children in Kameroen werkt, niet. De meeste Kameroenezen zien de verkiezingen vooral als een van de vele zinloze bureaucratische hindernissen die je in het leven nu eenmaal tegenkomt. En daar hebben ze alle reden voor.

Om te beginnen moeten mensen stemmen in de gemeente waar ze staan ingeschreven. Dat is vrijwel nooit daar waar ze wonen. Kameroen is een groot land en de wegen zijn slecht, dus velen moeten dagen reizen om hun stem uit te kunnen brengen.

Maar NIET op de verkiezingsdag zelf. Dan is reizen zelfs verboden! Het openbaar vervoer ligt stil, zodat ook bestuurders de kans hebben om te stemmen. En je mag ook niet met je eigen auto op pad, waarschijnlijk zodat mensen denken “als ik dan toch niks kan ondernemen, laat ik dan uit verveling maar gaan stemmen.” Want de winkels zijn immers ook gesloten. Op de verkiezingsdag zijn alle bedrijven verplicht dicht en heeft iedereen vrij. Voor sommige mensen is dat fijn, maar voor de mensen die alleen betaald krijgen als ze werken (de Kameroenese zzp-ers zeg maar, en die zijn in de meerderheid) is het minder leuk.

In de week voorafgaand en na afloop van de verkiezingen wordt zo weinig mogelijk gepland. Bijeenkomsten worden afgelast. Afspraken uitgesteld. In deze periode stijgt het aantal militairen op straat en verdubbelen de wegblokkades. Menig Kameroenees is bang voor rellen rond de verkiezingsstrijd of naar aanleiding van de uitslag. Zoveel mogelijk thuis blijven dus.

Beloftes zelden waargemaakt

Maar dan toch. Verkiezingen zouden een feest moeten zijn voor de democratie. Is na de verkiezingen het volk beter vertegenwoordigd? Zou kunnen. Maar het zou ook kunnen van niet. Een ding staat vast. De partij van de president zal er met de meerderheid vandoor gaan, net als in de afgelopen dertig jaar. En op lokaal niveau worden beloftes zelden waargemaakt. Mijn eigen organisatie Knowledge for Children kreeg in de aanloop naar de vorige gemeenteraadsverkiezingen duizenden euro’s toegezegd van burgemeesterskandidaten, maar na de verkiezingen bleek die belofte vergeten. En de straten die politici beloofden te asfalteren in het stadje waar ik woon, in de aanloop naar de afgelopen verkiezingen, die zijn nog net zo modderig en onbegaanbaar als altijd.

Verkiezingen in Kameroen. Ze zijn er. Dat is een goed begin. Laten we hopen dat politieke beloftes dit keer wel worden waargemaakt, zodat alle bijkomende ongemakken in elk geval iets opleveren. De meeste Kameroenezen hebben geen onredelijke wensen op hun politieke verlanglijstje. Ze willen graag eerlijke politici, die niet voortdurend om smeergeld vragen als ze hun ID-kaart willen vernieuwen. Ze willen graag wegen die begaanbaar zijn. Ze willen graag dat er wat vaker stroom uit het stopcontact komt, en meer dan alleen die paar nachtelijke uren water uit de kraan. Klinkt haalbaar. En uitvoerbaar. En vrijwel elke politieke kandidaat belooft het. Dus wie er ook in het parlement of de gemeenteraad komt, laten we hopen dat ze dit keer hun beloftes waarmaken.