Minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken geeft een verkeerd signaal af door te kiezen voor een Nederlands buitenlandbeleid waarbij mensenrechten pas op de derde plaats komen. Dat betoogt Stefan Verwer, uitgever van Vice Versa en directeur van lokaalmondiaal.

De afgelopen weken staan niet in het teken van de bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking. Een discussie over ‘schandalige’ topsalarissen en luxe diners van hulporganisaties haalt het nieuws nog wel, maar de rest van onze aandacht ligt toch op Wikileaks. De soap rondom Wikileaks oprichter Julian Assange neemt steeds serieuzere en meer verontrustende vormen aan. Verontrustend, omdat de internationale rechtsorde in dienst lijkt te worden gesteld om te voorkomen dat de geheime documenten van Wikileaks op straat komen te liggen.

Maar wat zegt dit over internationale samenwerking? Afgelopen zaterdag stond er in de Volkskrant een interview met de nieuwe minister voor Buitenlandse Zaken, de VVD’er Uri Rosenthal. De minister zet de nieuwe koers uit voor het Nederlands buitenlands beleid.

Een koers die draait om economische diplomatie. In dat kader benadrukt Rosenthal het belang van stabiliteit en veiligheid, wat dan ook de eerste pijler van het buitenlandse beleid vormt. Daarmee samenhangend richt Rosenthal zich in de tweede pijler op welvaart voor Nederlanders in binnen- en buitenland.

Verontrustend

Verontrustend wordt het als Rosenthal de derde pijler van zijn beleid, mensenrechten, becommentarieert. In de Volkskrant stelt Rosenthal: ‘Maar je kunt niet overal voortdurend mee bezig zijn […] er zijn ook tal van organisaties en instituten die zich ermee bezighouden.’

Rosenthal heeft hiermee de deur opengezet voor een buitenlands beleid van Nederland dat mensenrechten pas op de derde plek zet qua prioriteiten. Dat is opmerkelijk, omdat juist mensenrechten van cruciaal belang zijn voor de andere pijlers van het Nederlands buitenlands beleid. Immers, stabiliteit en veiligheid hangen nauw samen met mensenrechten. In landen waar de mensenrechten worden gerespecteerd liggen juist grote kansen voor economische ontwikkelingen.

Juist de ontwikkelingen rondom Wikileaks, pleiten voor een versterking van de internationale rechtsorde en de positie van mensenrechten daarin. Rosenthal geeft dus een verkeerd signaal af door zijn uitspraken in de Volkskrant. Het zou logischer zijn dat het buitenland beleid van Nederland mensenrechten als de belangrijkste pijler van haar beleid zou vaststellen. Immers, respecteren van de mensenrechten zou goed zijn voor internationale veiligheid en stabiliteit, en op termijn juist ook aan de belangen van handelsnatie Nederland op een duurzame manier  ten goede komen.