Een recept schrijft de WRR niet uit, over ontwikkelingshulp kunnen geen universele uitspraken worden gedaan. Maar het zou wel goed zijn als Nederland duidelijke keuzes zou maken, zegt de raad. De aandacht, die nu te veel uitgaat naar directe armoedebestrijding en korte termijnresultaten, moet verschuiven naar ontwikkeling en mondiale aangelegenheden.

1. Ontwikkeling en zelfredzaamheid van landen moeten centraal komen te staan.

·      Geen ontwikkelingshulp via ambassades meer. Zet een professionele organisatie op: ‘NLAid’ of ‘NethAid’;
·      Concentreer: kies voor maximaal tien landen, met name in Sub-Sahara Afrika. Bekijk per land – op basis van betere analyses dan er nu zijn – op welke manier hulp gegeven moet worden;
·      Specialiseer: kies voor thema’s waar Nederland goed in is;
·      Weg met de bestedingsdruk. Stel een fonds in voor elk land;
·      Meer geld voor research and development. Ministerie moet lerende organisatie worden;
·      Stimuleer dat ontwikkelingslanden werken aan eigen kennisinfrastructuur;
·      Schaf het medefinancieringsstelsel af. Alleen ngo’s met toegevoegde waarde krijgen overheidssubsidie;
·      Stimuleer bedrijfsleven en diaspora om ontwikkelingsgericht bezig te zijn;
·      Houd een open oog voor (mogelijk ongewenste) effecten. Stel indien nodig bij.
2. Ontwikkelingshulp moet breder worden: meer aandacht voor beleidscoherentie en mondiale vraagstukken als klimaat, veiligheid of internationale handel.

·      Beleidscoherentie moet meer zijn dan operationele afstemming. Moet ook op politiek-strategisch niveau worden toegepast;
·      Stimuleer dat er mondiaal meer aandacht komt voor globale vraagstukken;
·      Investeer in kennis over mondiale vraagstukken;
·      Formuleer een globaliseringsstrategie;
·      Stimuleer ngo’s om aandacht te hebben voor mondiale vraagstukken;
·      Reorganiseer het ministerie door delen te verbinden met vakdepartementen;
·      Laat dogma van 0,7 procent van bnp voor ontwikkelingshulp los.