Dit weekend kan Feyenoord landskampioen worden. Wat veel mensen niet weten is dat de Rotterdamse club een voorloper is in de voetbalwereld als het om maatschappelijk verantwoord ondernemen gaat. Hoewel hij voor Ajax is, zou Marc Broere de landstitel daarom best aan de Rotterdammers gunnen. Hoewel….

Als liefhebber van Ajax en een beetje Vitesse, had ik afgelopen weekend best wat leedvermaak toen Feyenoord (nog) geen kampioen geworden was.  Maar nu ik er deze week wat dieper over nagedacht heb, wil ik best wel eens vloeken in de kerk: als Ajax-fan zou ik Feyenoord de titel eigenlijk wel gunnen, maar dan om een andere reden. Feyenoord is namelijk een koploper in de voetbalwereld als het om Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen gaat.

Laat ik eens een paar dingen op een rij zetten. Vanaf komende zomer is Qurrent de hoofdsponsor van Feyenoord. Het bedrijf is een volle dochteronderneming van stichting Doen en een koploper op het gebied van duurzame energie. Tijdens de presentatie van de sponsorovereenkomst zei commercieel directeur Mark Koevermans van Feyenoord: ‘We vinden het belangrijk om als club midden in de samenleving te staan. Dat doen we nu al met verschillende sociaal maatschappelijke projecten en daar voegen we nu groene en duurzame projecten aan toe.’

Met die verschillende maatschappelijke projecten doelde Koevermans ook op de geschiedenis die Feyenoord heeft met ontwikkelingsorganisaties. Drie jaar lang had de club een partnerschap met Unicef. Jaarlijks werd een galadiner ten bate van Unicef georganiseerd en een benefietwedstrijd gespeeld. Het geld dat werd opgehaald ging naar het Unicef project Every Adolescent Has tot Right to Know, een wereldwijd Unicef programma gericht op voorlichting voor en door jongeren. Verder werden jeugdleden van Feyenoord opgeleid om voorlichting te geven over de hulporganisatie. In Ghana opende Feyenoord bovendien een voetbalschool die niet alleen bedoeld was om talent op te leiden, maar ook geregistreerd stond als onderwijsinstelling. De jonge voetballers die het niet haalden om de top te bereiken, gingen toch met een uitmuntende en erkende schoolopleiding weer naar huis.

Tussen 2009 en 2014 was War Child de internationale goede doelen partner van Feyenoord.  De club steunde via War Child onder meer het project ‘Spelen voor Toekomst’ in Oeganda. Oud-spits  Roy Makaay zette zich als ambassadeur van de samenwerking tussen Feyenoord en War Child onder andere in voor de War Child actie ‘Laat kindsoldaten niet schieten’.

Dan wat individuele voorbeelden. Trainer Giovanni van Bronckhorst heeft een eigen stichting die de naam van hemzelf draagt. Samen met zijn vrouw Marieke, die een achtergrond in het onderwijs heeft, ontplooit de stichting activiteiten voor kinderen uit groep 7 en 8 die een leerachterstand hebben. Via een onderwijs- en sportprogramma wordt er aan hun zelfvertrouwen en toekomst gewerkt.  Er is ‘sportenderwijs’ aandacht voor begrijpend lezen, spelling en rekenen. ‘Het doel is om deze kinderen een goede start in het voortgezet onderwijs te geven en hen te leren dat ze hun eigen koers kunnen bepalen. Kinderen worden zo kapitein op hun eigen schip’, aldus de betrokken Feyenoord trainer op de website van zijn stichting.

En wat de denken van de aanvoerder, Dirk Kuijt. Hij richtte in 2005 al de Dirk Kuijt Foundation op vanuit een persoonlijke drive om iets terug te doen voor de maatschappij. Kuijt koos er bewust voor om de gehandicaptensport in Nederland te ondersteunen.  ‘Als ik mensen met een beperking zie genieten van hun sport en het enthousiasme waarmee ze dat doen, dan geniet ik ook en ben ik trots dat we dit mede mogelijk hebben gemaakt’, aldus Kuijt over zijn stichting.

Tot slot nog de  technisch directeur van Feyenoord, Martin van Geel. Hem heb ik een jaar of 20 geleden leren kennen toen hij net gestopt was als speler en technisch directeur werd van Willem II. Ik volgde toen voor een boek een aantal jonge Afrikaanse voetballers die bij de Tilburgse club speelden en sprak ook regelmatig met Van Geel af. Van Geel was een hele sociale en sympathieke man die nauw betrokken was bij hoe zijn Afrikaanse spelers het deden. Terwijl bij andere clubs jonge spelers uit een andere continent nog wel eens wegkwijnen, deed Van Geel er alles aan om een gezellig Brabants familiegevoel te creëren door de spelers in leuke gastgezinnen onder te brengen.

Dus niet alleen dit jaar op het voetbalveld, maar ook in de maatschappij laat Feyenoord zien dat het een club is van ‘Geen woorden  maar daden’. Daarbij is een kampioenschap hen eigenlijk wel van hart gegund. Hoewel ik diep in mijn hart toch hoop dat ze niet zullen winnen van Heracles en Ajax alsnog met de titel naar huis gaat.