Irene de Vries studeert geneeskunde en is afgestudeerd in de medische antropologie en sociologie. Voor Vice Versa houdt ze een weblog bij vanuit Suriname waar ze werkt als co-assistent. ‘Tijdverlies? Ja, veel. Frustrerend? Soms een beetje. Een uitdaging? Zeker, dat nog steeds! Het blijft leuk hier.

Een eerste week van een co-schap gaat altijd gepaard met een hoop chaos. Vaak beland je in een nieuw ziekenhuis waar je de logistiek nog niet kent en ben je minstens een week bezig uit te vissen hoe alles in zijn werk gaat, waar je voor wat moet zijn en wat er van jou als co-assistent verwacht wordt. In Suriname is dat niet anders dan in Nederland, behalve dan dat de logistiek in een Surinaams ziekenhuis toch wel iets minder goed georganiseerd en minder logisch is.

Dus ben ik naast de patiëntenzorg het grootste deel van mijn tijd kwijt met uitvinden hoe alles werkt. Waar vraag ik laboratorium- en röntgenonderzoeken aan? Hoe kom ik aan mijn uitslagen? (in Suriname geen mooie computersystemen waar al je uitslagen direct op terug te vinden zijn) Bij welke verpleegkundige moet ik zijn voor welke patiënt? Hoe hou ik al die verpleegkundigen uit elkaar en aan wie heb ik mij al wel en niet voorgesteld (je dubbel aan iemand voorstellen vind ik altijd een van de meest gênante dingen die bestaan)? Hoe vraag ik een collega in consult en zorg ik dat hij of zij ook komt? Hoe gaat het visite lopen ’s morgens in zijn werk?

In principe loopt in ons Surinaamse ziekenhuis alles via de verpleegkundigen. Je geeft hen opdrachten en zij voeren het uit. ’s Ochtends bij de visite geef je aan wat er moet gebeuren, welk labonderzoek de patiënt voor de volgende dag moet hebben, of hij wel of geen infuus moet, wie er in consult gevraagd moet worden en welke onderzoeksuitslagen je nodig hebt. Je schrijft af en toe een aanvraag die je aan hen geeft en zij zorgen dat deze op de goede plek terecht komt.

Lekker makkelijk dus. Ze prikken infusen, vragen labonderzoek aan en schrijven alle opdrachten keurig in de status die jij dan moet tekenen. Sommige zusters (ik zeg zeker niet alle!) denken echter dat met het opschrijven van opdrachten in de status hun taak is volbracht. Daar kom je dan in de loop van de dagen achter.

Huh, ik had toch die onderzoeken aangevraagd? Ik heb nog steeds niets gehoord. Zou het wel gebeurd zijn? Niemand weet of het gebeurd is. Mmm, wat zal ik doen, even afwachten of het nog komt of alles opnieuw aanvragen? En waarom heb ik nog steeds geen gewicht van die meneer? Aan welke zuster had ik dat nou ook al weer gevraagd te doen? Oh help, het zijn er zoveel en ze lijken allemaal zo op elkaar.

Zijn de urinekweken van die mevrouw wel afgenomen? Oh nee, het grootste ziekenhuis van Paramaribo, waar de kweken gedaan worden, staakt op dit moment, iets met onderbetaalde verpleegkundigen? Tja, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Maar betekent dit dat we patiënten moeten laten zitten? Kennelijk hebben ze geen enkel ander middel meer in handen dan een staking. Waarom hebben we eigenlijk nog geen labuitslagen van vandaag gezien? Er is nog niemand naar beneden gelopen om de uitslagen op te halen. Nou laat ik dan zelf maar even lopen, dat gaat waarschijnlijk sneller dan iemand aan te gaan sporen dat alsnog te gaan doen.

Beneden: Oh, liggen de uitslagen in een postvakje? En ik heb daar een sleutel voor nodig? Boven: waar is die sleutel dan? Oh, die is kwijt? Al enkele dagen? Hoe kom ik dan aan die labuitslagen? Beneden: de sleutel is kwijt, maar ik heb die uitslagen nodig. Oh, er is geen reservesleutel? Nou toch maar even delegeren dan, dat iemand anders achter die uitslagen aan gaat, dan kan ik intussen even langs de röntgen lopen, kijken of ze nou wel of niet de aanvraag van die ene patiënt hebben ontvangen.

En ik zoek ook nog de foto van die andere patiënt. Oh, die is tijdelijk onvindbaar. Ja, daar kan ik me iets bij voorstellen met al die fotomappen die door het ziekenhuis slingeren. Maar als die niet in de archiefkast staat, zal die tussen een van die enorme stapels met foto’s liggen toch? Ah, de labuitslagen zijn binnen. Oei, aan het beleid van die patiënt moet iets veranderd worden, even aan de zuster doorgeven. Oh, je wilt niet dat ik na 2 uur nog nieuwe afspraken doorgeef? Maar lieve schat, ik heb toch pas net mijn resultaten binnen? En er komt ook nog een nieuwe patiënt na 3 uur, daar moeten toch ook nog afspraken voor gemaakt worden? Nou ja, ik schrijf het wel gewoon op in de status. Morgenochtend zie ik wel of het gebeurd is, ik hoop het maar….

Tijdverlies? Ja, veel. Frustrerend? Soms een beetje. Een uitdaging? Zeker, dat nog steeds! Het blijft leuk hier.