Manon Stravens
Je kunt ze klappen verkopen, maar hun ideeën raak je niet
COLUMN – ‘Je kunt Boko Haram klappen verkopen, maar hun ideeën raak je niet.’ Een kernachtige uitspraak die Manon Stravens afgelopen zomer op reis in Nigeria hoorde uit de mond van Nigeriaanse journalisten, analisten, hulpverleners, religieuze leiders en jongeren die zij sprak.
De omgekeerde wereld
Terug uit Mali is Manon Stravens weer op zoek naar werk. In een tijd van crisis blijkt dat nog een hele klus, aanschrijven, netwerken en vooral aan “ordinaire zelfpromotie doen”. Ze realiseert zich dat een betere wereld tegenwoordig begint met eerst jezelf weer op de kaart te krijgen.
Bamako Bonjour! – Een verslag van vier jaar ontwikkelingswerk in Mali
De oplettende Vice Versalezer is ze de afgelopen vier jaar ongetwijfeld tegengekomen op de website: de columns over de belevenissen van ICCO-medewerkster Manon Stravens in Mali. De vertellingen over haar dagelijks leven, het veldwerk , haar twijfels, en haar kritiek op en liefde voor het vak zijn nu samen met een aantal nieuwe verhalen gepubliceerd in de bundel ‘Bamako Bonjour!’. Gisteren werd het boek officieel gepresenteerd in het Humanity House in Den Haag.
‘Bonne courage a nos Aigles!’
‘Voetbal brengt geen vrede, maar wel een beetje hoop in extreem moeilijke tijd’, concludeert Manon Stravens na de overwinning van Mali op Niger in de Afrika Cup. Terwijl de oorlog in het noorden doorgaat, komt de glimlach weer even terug in haar woonplaats Bamako.
Bezinning in Bamako
Het leek zo goed te gaan in Mali… In Vice Versa nummer 4, die deze week verschijnt, schrijft Martin van Vliet (Afrika-Studiecentrum) over de huidige chaos in het land en de noodzaak van een Nederlands pre-conflict beleid. Vandaag alvast columniste Manon Stravens, die zich vanuit het regiokantoor van ICCO in Bamako afvraagt hoe het mogelijk is om door te gaan met de geplande programma’s in een land dat is afgegleden van ‘geroemd stabiel naar intens fragiel’.
Democratie aan een draadje
Na zeven weken niet in Mali te zijn geweest, komt Manon Stravens (ICCO) terug in Bamako. Daar analyseert ze de huidige situatie. De Malinezen willen een Malinese lente. Maar volgens Manon is er werk aan de winkel en nog een hele lange weg te gaan, voordat het écht lente wordt.
Veilig verbannen (crisiscolumn)
Terwijl in Mali een staatsgreep aan de gang is, is Vice Versa columniste Manon Stravens (ICCO) op dienstreis in Ghana. Aan haar laptop gekluisterd in een poging om de situatie te begrijpen, vraagt ze zich af wat ze in de huidige situatie moet doen. ‘De laatste dagen kennen een stroomversnelling van gebeurtenissen, waar het logical framework volledig in ontbreekt.’
Oude vlam
Manon Stravens keerde vorige week terug in Mali na haar vakantie in Ghana. Na onlusten in de buurlanden lijkt nu ook Mali in de ban van een (oude) vlam. ‘En wat doe ik zelf? Vurig hopen op een staakt-het-vuren en nog een, het zoveelste, akkoord. Alles beter dan dat levensgevaarlijke spel van eigen rechters en legertjes. En ondertussen veel lezen en luisteren. Maar het is moeilijk grip krijgen op wat, wie en wiens agenda er daadwerkelijk speelt.’
Tussen hoeksteen en theekrans
Kun je als ontwikkelingswerker wel of niet opgaan en inburgeren in de lokale cultuur van het land waar je werkt? Deze herkenbare vraag voor iedere ontwikkelingswerker staat centraal in de nieuwe column van Manon Stravens.
Wiet Janssen: ‘Beweer niet iets in het wilde weg, neem even de moeite om goede bronnen te raadplegen!’
Wiet Janssen ergert zich soms aan mensen op de Vice Versa site die beweringen doen die ze niet met feiten onderbouwen of met onjuiste feiten. De wetenschapper zet een aantal voorbeelden op een rij en roept andere auteurs op zorgvuldiger te zijn. En hij voegt een interessante lijst van bronnen toe.
‘Bel Wageningen International, en zet de landbouw in Afrika op poten!’
Ook Wiet Janssen mengt zich in de discussie die Manon Stravens aanzwengelde naar aanleiding van een bijeenkomst van het Agentschap NL in Bamako, Mali. Volgens de wetenschapper komt Manon met geen enkel concreet feit of logisch argument om haar kritiek te onderbouwen. En ze maakt zich zorgen om niets. ‘Als de boeren in Mali net zo productief zouden zijn als die in Nederland, zouden ze hun Nederlandse collega’s er finaal uit kunnen concurreren, en ze zouden allemaal stinkend rijk worden.’
Manon Stravens reageert: Nederlands beleid is hypocriet
Vorige week maandag deed Manon Stravens haar beklag over een bijeenkomst op de Nederlandse ambassade in Bamako, georganiseerd door het Agenschapt NL. Op haar bijdrage kwamen veel reacties. Tijd voor een tegenreactie van Manon. ‘Ik vind het gewoon – excuseer – hypocriet dat we ons zitten te profileren met programma´s als het PUM en PSI en daarmee de schijn wekken aan duurzame economische ontwikkeling te willen doen, terwijl we tegelijkertijd geen poot verzetten aangaande ons landbouwbeleid of dat van onze buren.
Over smulbossen, sociale bedrijven en besneden budgetten
Manon Stravens is weer terug in Bamako nadat ze op projectbezoek was in Kameroen. Ze is nu ook verantwoordelijk voor het programma duurzaam bossenbeheer. Op reis bedacht ze een concreet voorstel voor staatssecretaris Knapen, waardoor hij in één keer het hele hulpbudget kan afschaffen.
Vijftig kaarsjes op het kleinste stukje taart
Manon Stravens heeft gemengde gevoelens bij de vijftigste verjaardag van Mali, het land waar ze werkt en woont. Toch vindt ze dat we het land haar feestje moeten gunnen.
Vrijdagmiddagborrel
Iedere vrijdagmiddag laat Marc Broere de week passeren. Wat speelde er afgelopen week zoal? En wat kan de lezer volgende week van Vice Versa verwachten?
Van Brabant naar Bamako; op doortocht naar Brussel?
Waar moet het nu eigenlijk eerst veranderen? In Europa of in Afrika? Manon Stravens zit op het regiokantoor van Icco in Mali gelaten te wachten terwijl haar moederland ten onder gaat aan armzalig navelgestaar. Schreeuwt dit niet nu om actie?
De motorrijdervakbond van Liberia: (st)rijden voor vrede
Manon Stravens werkt op het regiokantoor van ICCO in Bamako (Mali). Voor Vice Versa houdt ze een weblog bij over ontwikkelingssamenwerking in de praktijk en over het wonen in Afrika. Op dit moment is ze op reis in Liberia waar ze onder de indruk is van de plaatselijke Hell’s Angels. ‘Nooit geweten dat ontwikkelingswerkers en motorrijders samen een vuist voor een betere wereld kunnen maken.’
Verantwoord consumeren in een ontwikkelingsland: wie heeft het recept?
Ik ben een principefundamentalist. Vooralsnog heb ik daar vooral mezelf mee, want zieltjes winnen doe ik niet – uit principe – daar krijg je alleen maar oorlog van. Afgezien van die ene discussie, ben ik dan ook vooral in conflict met mezelf.