In de nieuwe verhalenbundel Verbrande levens, gaat Claudia Biegel dieper in op de identiteit van mensen die hun geboorteland ontvluchten. Wie zijn deze mensen die alles en iedereen achterlaten voor een duistere sprong in het onbekende? Voor Vice Versa schreef ze een blog over ons verwrongen beeld van vluchtelingen.

Mensen die armoede, oorlog of ander geweld ontvluchten, kunnen (voorlopig nog) rekenen op onze algemene goedkeuring. Geluk en avontuur zoeken of geld verdienen, zijn vluchtmotieven die stuiten op afwijzing. Onze normen ten aanzien van vluchtelingen zijn rigide en verdragen geen nuance.

Hysterische reactie
Zo ontstaat er onmiddellijk een hysterische reactie wanneer een aantal vluchtelingen blijkt te beschikken over smartphones. Kennelijk past dit niet binnen ons ingebakken beeld van hoe een vluchteling eruit hoort te zien. Om welkom te zijn, dienen zij op de eerste plaats behoeftig te zijn. Zielig zelfs. Dat betekent op zijn minst: arm, getraumatiseerd en dankbaar.

Omdat vluchtelingen te pas en te onpas worden overvallen door relgeile journalisten met vragen over wereldwijd omstreden onderwerpen als: homoseksualiteit, vrouwenonderdrukking of religieuze tolerantie, dienen ze bovendien perfect op de hoogte te zijn van alle Westerse normen en waarden. Een sociaal onwenselijk antwoord zorgt direct voor vlammende koppen in de media.

De vrije meningsuiting, een van onze Westerse parels bij uitstek, heeft zo zijn angels en klemmen als het om vluchtelingen gaat. Kritiek is niet acceptabel. Een van de ergste dingen die vluchtelingen kunnen doen, is aanmerkingen maken over het eten. Ook over de accommodatie liever niets dan goed. We zijn als Westerlingen natuurlijk allemaal Charlie Hebdo, maar er zijn grenzen…

Vacaturetekst
De optelsom van alle do’s en dont’s die gelden voor vluchtelingen, komt in grote lijnen overeen met een vacaturetekst voor hoger en goed opgeleid personeel. ‘Helaas’ zit hem daar de kneep. Ondanks al onze hoge verwachtingen, komen er niet alleen hoog opgeleide nobele ridders en schone jonkvrouwen naar ons continentje. Vluchtelingen zijn een doorsnee van de bevolking. Het zijn mensen zoals u en ik en alles wat daartussen zit. Kortom: een bonte verzameling van de mensheid in al zijn goed- en slechtheid, ziekte, gezondheid en (on)wijsheid.

Verbrande levens
In oktober 2015 is het tien jaar geleden dat elf mensen in afwachting van uitzetting uit Nederland, omkwamen bij een felle brand in het cellencomplex van Schiphol-Oost. Ter herinnering is Verbrande levens opgedragen aan de nagedachtenis van de slachtoffers. Niet alleen de titel van het boek maar ook de compositie verwijst naar deze tragedie. Verbrande levens bevat elf verhalen die zich ieder afspelen in of rondom de herkomstlanden van degenen die omkwamen.

De verhalen in de bundel Verbrande levens laten zien dat er veel verschillende redenen kunnen zijn om je geboortegrond te verlaten. De personages in het boek vertellen hun vluchtverhaal in eigen woorden waardoor ze tot leven komen en een herkenbaar menselijk gezicht krijgen. Net als u en ik proberen ze een leefbaar en duurzaam bestaan op te bouwen. Gewone mensen dus.

Meer info of bestellen:

De royalties van het boek komen ten gunste aan VluchtelingenWerk Nederland.