BLOG – Vandaag het derde blog van Reinier van Hoffen uit Addis Ababa. Hoe vind je als conferentieganger je weg door een woud van plenaire sessies, side-events en ronde tafels?

De titel van mijn vorige blog (de organisatie van het toeval) had ik niet beter kunnen kiezen. Een conferentie als deze mag door diverse beleidsmakers tot in de puntjes zijn voorbereid, voor een individuele conferentieganger is het één grote organisatie van het toeval. Het brengt energiën bij elkaar van mensen die, door de band genomen, een gelijke gerichtheid hebben en daardoor tot goede samenwerking kunnen komen. Een convergence of the minds zou je kunnen zeggen. Zeker vandaag de dag met sociale media en beschikbaarheid van informatie online is een conferentie als deze echter steeds minder een zaak van kennisuitwisseling of kennis opdoen, maar veel meer DE plaats om de aandacht voor een korte tijd op te eisen en hopelijk een uniek geluid te laten horen. Panels zijn daarvoor het platform. En deel zijn van een panel is een belangrijk instrument en samenstellen van zo’n panel een hele kunst.

Onderwerpen zorgvuldig gekozen

Nederland heeft haar onderwerpen zorgvuldig gekozen en de agenda van minister Ploumen liet wat dat betreft aan geen duidelijkheid te wensen over. Als delegatieleden kregen we aan het begin van de conferentie het tijdschema van Ploumen aangereikt. Wat dat betreft complimenten voor de organisatie aan de Nederlandse kant. Het hielp mij enorm om vervolgens mijn eigen keuzes te maken in het grote woud aan plenaire sessies, roundtables en side-meetings die parallel aan elkaar lopen deze vier dagen. Al gauw had ik door dat UN web-TV de plenaire sessies en roundtables zou coveren. En ondanks dat daar natuurlijk de meest invloedrijke figuren hun goed en minder goed voorbereide statements zouden afleveren besloot ik deze sessies niet bij te wonen, maar me te richten op de side-events, waarvan er tezelfdertijd ongeveer 20 aan de gang waren in zes verschillende lokaties rond het centrale conferentieterein.

Als EP-Nuffic moeten we natuurlijk goed op de hoogte blijven van het Nederlands beleid met bijzondere aandacht voor de bijdrage van het hoger en middelbaar beroepsonderwijs aan het bereiken van duurzame ontwikkeling. Het primaire onderwijs mag dan een beetje uit beeld zijn geraakt in het Nederlands buitenlandbeleid, het belang van vaktrainingen, capaciteitsontwikkeling op allerlei gebied en toegepast wetenschappelijk onderzoek wordt alom erkend en de Nederlandse adviesrapporten en beleidsstukken staan er vol van. EP-Nuffic heeft dan ook de opdracht gekregen om los van de rol van financier en kenniscentrum de rol van broker en verbinder op zich te nemen en daarmee Nederlandse onderwijsinstellingen bij te staan in hun internationaliseringsambities. Mijn aanwezigheid op deze conferentie is daar een direct uitvloeisel van.

Keuzeprobleem

Terug naar mijn keuzeprobleem. Want waar de Nederlandse overheid een flink aantal ambtenaren mee kon nemen en kon verdelen over diverse deelsessies, kon ik mezelf niet opsplitsen en moest dus strategisch kiezen en daarbij recht doen aan aid én trade. Ik besloot aan de aid kant te beginnen, daarna de trade kant op te zoeken en in de avond een sessie over hoger onderwijs te bezoeken. Dus terwijl Ban Ki Moon zijn openingsspeech aan het houden was in het UN complex, spoedde ik mij naar een side-event over innovatieve financiering van humanitaire actie. Daar werd gesteld dat Afrika zelf moet investeren in responscapaciteit en het meer oefenen van crisissituaties zoals brandoefeningen in een gebouw. Het bood me de mogelijkheid om iets te delen over de Nederlandse delta expertise als voorbeeld van hoe een crisis-situatie in de jaren vijftig naast veel doden ook innovatie heeft opgeleverd en dat Nederland daar nu internationaal mee de boer op kan. Op eenzelfde manier kan de Afrikaanse ervaring met opvang van vluchtelingenstromen, conflict management en het tijdig signaleren van droogteperioden etcetera omgezet worden in hoogwaardige kennis.

Je overgeven

Naast het zorgvuldig kiezen van sessies is er ook nog zoiets als je overgeven aan het georganiseerde toeval. En dan loop je op een gegeven moment met een conferentieganger die bij UN-DESA in New York werkt en bij heeft gedragen aan het hele proces van het tot standkomen van de SDG’s en die binnenkort bij OECD in Parijs aan de slag gaat. Kaartjes zijn snel uitgewisseld en de wandeling zorgde voor genoeg tijd om te pitchen en nader kennis te maken. Aangekomen bij het Hilton zie ik daar Pierre van Hedel staan van Rabobank Foundation. Hij liet zich door mij meenemen naar de sessie over investeren in duurzame fashion ketens waar ook Minister Ploumen zou spreken.

’s Middags combineerde ik twee sessies die in aanpalende ruimtes werden gehouden. Het African Tax Administration Forum richtte zich op Domestic Resource Mobilisation. De Nederlandse inzet op herziening van de bilaterale belastingverdragen blijkt veel van de landen te helpen om ook hun andere bilaterale verdragen nog eens te herzien en heronderhandeling te overwegen. In de tegenoverliggende ruimte introduceerde de deputy-PM van Turkije de plannen voor het Turkse voortzitterschap van de G20 met aandacht voor inclusie, implementatie en investeringen. Turkije is een belangrijke handelspartner voor Afrika met name in infrastructuur, maar bijvoorbeeld ook in de katoenketen. In het panel werd vervolgens door AFRODAD aandacht gevraagd voor investeren in human resource development, kennisuitwisseling en voedselzekerheid.

Aan het einde van de dag wilde hetzelfde toeval dat ik als distinguished panel member mocht deelnemen aan een discussie over “Investing in Promoting the Quality of Higher Education and Skills in Africa” met mooie opbrengsten. Het glaasje wijn met de Afrikaanse keynote speaker na afloop was goed voor mooie plannen voor een transformatie van het Afrikaanse hoger onderwijs. Wordt vervolgd.

Reinier van Hoffen is namens EP-Nuffic aanwezig op de Finance for Development conferentie. Hij is als regional liaison officer actief  voor innovatie in capaciteitsopbouw in Oostelijk en Zuidelijk Afrika.