INTERVIEW – In deze interviewserie onderwerpen Marc Broere en Ellen Mangnus prominenten uit de ontwikkelingssector aan de dokterseed van Hippocrates. In het nieuwste nummer is dat Hans Guyt, ooit medeoprichter van Greenpeace Nederland en sinds lange tijd hoofd speciale projecten en campagnes van Terre des Hommes. Hij maakte wereldwijd furore met de Sweetie-campagne tegen webcam-kindersekstoerisme. ‘Het waren de meisjes zelf die ons op het spoor hebben gebracht van webcam-kindersekstoerisme.’

Vrijwel iedere vrijdagavond neemt Hans Guyt het vliegtuig naar Dublin om vervolgens dinsdagochtend met het eerste toestel weer terug te keren naar Nederland. Dan is hij ruim voor 9 uur, en meestal als eerste, weer op het kantoor van Terre des Hommes in Den Haag. De projectenbaas van de kinderrechtenorganisatie woont in Ierland, maar werkt in Nederland. Een uitzonderlijke forens is hij echter allerminst, legt Guyt uit in een druk café op Het Plein in Den Haag. ‘De helft van de Ierse bevolking werkt in het buitenland. Sinds de financiële crisis vertrekken er jaarlijks 100.000 Ieren uit hun land. Ik kom ook altijd dezelfde mensen tegen in het vliegtuig.’

Zijn band met Ierland is verklaarbaar. Guyt is getrouwd met een Ierse, Sally, en komt al op het eiland sinds 1984, toen hij als campagneleider van Greenpeace actie voerde tegen de lozing van radioactief afval door de Engelse fabriek Sellafield in de Ierse zee. Zijn vrouw leerde hij kennen in 1990; ze was kok aan boord van een van de schepen van Greenpeace. De reden om zich in 2011 weer vast in Ierland te vestigen had met zijn gezinssituatie te maken: ‘We hebben een tweeling en een van onze zonen is autistisch. Het bleek onmogelijk om in Nederland de juiste instelling of school voor hem te vinden. Hier bestaan de kleinste groepen uit 12 kinderen met één leerkracht. Voor onze zoon is dat niet werkbaar omdat hij veel directe aandacht nodig heeft. Bovendien worden in Nederland juist de mensen wegbezuinigd aan wie je als ouders het meeste hebt. Dat zijn jonge vrouwen met een salaris van 1300 euro per maand, degenen die met een kind naar de wc gaan of helpen met het aantrekken van hun jas, of even naast ze gaan zitten om te helpen met schrijven.’

‘We zijn in Ierland gaan kijken en daar was het meteen bingo. Daar heb je groepen met vijf andere kinderen en een leerkracht met twee assistenten. Er is zoveel één-op-één aandacht. Sinds we zijn verhuisd is onze zoon met sprongen vooruit gegaan. In Ierland hebben ze veel minder geld voor onderwijs dan in Nederland, maar alles wat ze hebben wordt ook echt in die koters gestopt. Eén keer in de maand ga ik met alle andere papa’s naar school en helpen we met klussen. Aan het eind van de middag drinken we samen gezellig een biertje.’

Afgelopen jaar kon Hans Guyt het zoveelste spannende hoofdstuk bijschrijven aan zijn jongensboekachtige leven. Sinds Terre des Hommes in 2013 het virtuele meisje Sweetie ontwikkelde is de Nederlandse organisatie wereldnieuws. Duizend webcam-kindersekstoeristen uit 72 landen liepen in de val en werden met naam en toenaam geïdentificeerd door Guyt en zijn team. Hun gegevens en chatlogs zijn overgedragen aan Europol. Eind januari kreeg Terre des Hommes bijna vier miljoen euro uit de extra trekking van de Postcodeloterij om het programma verder uit te rollen. Hans Guyt en Terre des Hommes zijn trending topics binnen de internationale ontwikkelingssamenwerking. Een mooi moment om met hem de geloftes uit de Eed van Hippocrates door te nemen.

*Ik draag respect voor mijn leermeester

‘Mijn belangrijkste leermeester is David McTaggert, de eerste voorzitter van Greenpeace International. Een kleurrijke Canadees, die simpel was in zijn bewoordingen. Hij gebruikte in bijna iedere zin het woord fuck. Een van Davids lijfspreuken was: to hell with the rules. Je moet je niet door regels laten weerhouden om onrecht te bestrijden. Hij is de beste lobbyist die ik ooit heb meegemaakt en had heel originele ideeën. Zo had je een internationaal orgaan dat zich met de walvisvangst bezighield. Er was een tweederde meerderheid nodig om een verbod op walvisvangst te krijgen, maar er waren nog enkele landen te kort om die meerderheid te halen. Het was heel belangrijk om vooral Duitsland over de streep te krijgen. Nu had David gehoord dat de echtgenote van de Duitse bondskanselier Helmud Schmidt een bijzondere hobby had, namelijk het kweken van speciale orchideeën. David kende de beroemdste expert op het gebied van orchideeën en liet hem een brief sturen aan mevrouw Schmidt met een paar samples van zeldzame orchideeën erin. Onderaan de brief stond: “PS Kun je met je man praten over het vangstverbod op walvissen?” En wie stemde er op de volgende vergadering opeens voor het verbod? Duitsland.

Ngo’s hebben vaak de neiging om enorm belangrijk over lobby te doen, maar eigenlijk is het heel simpel. Als klein clubje ben je geen Shell en heb je geen poen, macht of werkgelegenheid te bieden. Daarom moet je het op een andere manier spelen. Dat heeft David McTaggert mij geleerd.’

Het hele artikel lezen? Neem dan een abonnement op de Vice Versa en krijg dit nummer nagestuurd!