Maar weinig ontwikkelingsorganisaties hebben géén ambassadeur, en bijna iedere BN’er zet zich in voor een goed doel. Wat levert dit op? Daphne Bunskoek is ambassadeur van Plan Nederland en zet zit in voor  gelijke kansen en rechten voor vrouwen en meisjes wereldwijd. Waarom verbindt ze zich aan Plan en wat voegt haar bekendheid toe?  ‘Ik heb het gevoel dat ik het verhaal goed kan vertellen. Ik zou het ook gênant vinden als dat niet zo zou zijn.’

Waarom ambassadeur voor een goed doel en waarom Plan?

‘Ik was zelf al heel veel bezig met “vrouwenzaken”, ik deed een tijdje de Tafel van Vijf een talkshow met vrouwen en ik ben betrokken bij WOMEN Inc., waar ze zich met zelfstandigheid van vrouwen bezighouden. Ik ben geïnteresseerd in de positie van vrouwen en meisjes in de wereld. Dus ik vond het niet vreemd dat Plan mij benaderde om me in te zetten voor: we hadden een hele logische link. Ik vind het ook bij mijn werk passen en horen.

Ik geloof ook heel erg in de benadering van Plan. Er liggen allemaal wetenschappelijke rapporten aan ten grondslag over hoe de positie van meisjes verbeterd zou kunnen worden.  En ik reis veel, persoonlijk en voor mijn werk en dan zie ik met eigen ogen dat meisjes en vrouwen vaak het onderspit delven in ontwikkelingslanden. Meisjes verliezen makkelijker hun werk of hun rechten. Ik ben er van overtuigd dat het een betere wereld is als mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn.

Dat gecombineerd met de visie van Plan dat ambassadeurs niet betaald krijgen en iedereen zich echt inzet voor het grote doel, maakt dat het heel vanzelfsprekend was dat ik ben ingegaan op het verzoek om me voor hen in te zetten.’

Wat voor activiteiten onderneem je voor Plan?

‘Ik wil wel het liefst echt dingen doen, echt iets bijdragen en niet alleen het gezicht zijn of op een poster staan, maar dat ik ook echt iets toevoeg. Ik probeer daarom ook tijdens reizen die ik toch al maak ruimte te maken voor Plan, dan boek ik mijn ticket om zodat ik daar ook nog iets voor ze kan doen. Ik doe de spotjes maar schrijf ook stukken, ik presenteer de festivals en maak tv-uitzendingen maar ook meer praktische dingen, zo heb ik een geboortekaartje ontworpen waar de opbrengst van naar Plan gaat. Ik vind het vervelend om alleen maar op te draven als BN’er, dat voelt ook leeg.’

Voel je je het gezicht van Plan?

‘Dat vind ik moeilijk om te zeggen. Je ziet nu heel veel bekende Nederlanders als ambassadeur maar ook in reclame, dus of ik nou specifiek met Plan wordt geassocieerd durf ik niet zo te stellen. Ik probeer wel zoveel mogelijk alleen voor Plan dingen te doen. Het hoeft ook eigenlijk niet zo te blijven hangen dat ik de ambassadeur ben, als het maar helpt om te luisteren waar ik het over heb.’

Plan heeft verschillende ambassadeurs, spreken jullie verschillende doelgroepen aan?

‘Ja, zo is Giovanca zangeres en die zit in een heel ander circuit. Zij besteedt er aandacht aan tijdens optredens en verkoopt dan bijvoorbeeld T-shirts. En de jongere meiden richten zich weer op MTV. We proberen wel dat we allemaal een beetje een ander publiek aanspreken. Daarom worden er verschillende ambassadeurs gevraagd hun eigen talenten in te zetten zodat al die verschillende doelgroepen bereikt worden.’

Denk je dat je als ambassadeur een verschil maakt? Wat is de toegevoegde waarde van een bekend gezicht?

‘Volgens mij is het vooral effectief om aandacht te krijgen voor nieuwtjes en om campagnes over  het voetlicht te brengen. Dat komt toch eerder naar buiten met een bekend gezicht. Sommige media willen echt een bekende Nederlander, niet zomaar iemand van de organisatie die niemand kent. Die zal daar niet zo gauw de ruimte voor krijgen,tenzij het om een specifiek actueel onderwerp gaat, maar dan is het meer in de rol van expert. Dus het is helaas maar waar toch nodig. Het kan ook een nadeel zijn, als je er niet voorzichtig genoeg mee bent. Om het geloofwaardig te maken moet er  wel logische connectie zijn. Je moet het gevoel hebben dat er bezieling is. Marco Borsato heeft dat bij Warchild heel goed gedaan. Je ziet dat hij niet zomaar iets staat te vertellen wat hem in wordt gefluisterd. Het heeft Warchild veel bekendheid opgeleverd; zij versterken elkaar.’

Lukt het om jou om voor Plan geloofwaardig te zijn?

‘Ik vind het zelf geloofwaardig, omdat ik al bezig was met deze thema’s en het interessant vind om er rapporten over te lezen en belangrijk om met meisjesrechten bezig te zijn. Dus ik heb het gevoel dat ik het verhaal goed kan vertellen. Ik zou het ook gênant vinden als dat niet zo zou zijn. En iedereen doet het ongetwijfeld met de beste bedoelingen, ze offeren toch vrij tijd op, ze doen het gratis en ieder doet z’n best. Het is altijd beter dan niks. Ik ben daar niet zo sceptisch over, ik vind commentaar daarop niet zo terecht.

Ik voel me zelf minder aangetrokken door alleen maar een poster, maar ik kan me wel voorstellen dat mensen een seconde langer kijken omdat er een bekend persoon opstaat. Dan gaan ze niet meteen geld storten maar het zorgt wel voor extra aandacht. Zo werkt het nou eenmaal. Maar ik vind het zelf een meerwaarde dat een ambassadeur er echt z´n best voor doet. Alleen een gezicht op de foto spoort het publiek niet zo aan om zelf een stap extra te zetten. Een promo hoort erbij en dat vind ik ook leuk om te doen maar iets ondernemen en echt bijdragen is toch prettiger.’

Zet je je voor Plan in op specifieke momenten of ben je altijd ambassadeur?

‘Het zijn onderwerpen waar ik het vaak over heb, er zitten zoveel interessante kanten aan de problematiek. Het komt ook vaak naar voren in het nieuws. Er zijn veel feiten die in allerlei gesprekken naar voren komen. WOMEN Inc. behandelt ook veel van dit soort vraagstukken, weliswaar meer gericht op vrouwen hier, maar het zijn ook dingen die daar beginnen en hier in de maatschappij merkbaar zijn. De positie van meisjes komt in veel van mijn werk naar voren, dat vind ik altijd belangrijk.’

Wat maakt een samenwerking tussen een ambassadeur en een organisatie succesvol?

‘Je moet goed van elkaar weten wat de sterke punten zijn. Je moet als organisatie je BN’er niet zomaar overal voor inzetten, maar andersom moet de BN’er niet bezig zijn met alleen maar opdraven voor het goede doel. Je moet weten waar het hart en de bezieling ligt van een ambassadeur en hoe je daarvan gebruik kunt maken. Ik presenteer de muziekfestivals, of schreef stukken op reis. Dat heb ik al veel gedaan en dat ligt dicht bij mij. Het is niet raar dat ik dat ook voor Plan doe. Maar ik heb ook wel eens beschuit met muisjes uitgedeeld om aandacht te vragen voor geboortebewijzen, maar daar voelde ik me toch ongemakkelijk bij. Dan ben je meer een attractie. Daar moet je met elkaar over praten en altijd goed kijken waar je elkaar kunt helpen, maar ook waar niet.’

Hoe kan een ambassadeur bijdragen aan de discussie over beeldvorming?

‘Je ziet deze discussie heel vaak terugkomen, ook  rond de acties voor de Filipijnen bijvoorbeeld. Er wordt veel over gesproken in de media, maar ik denk dat de media ook moet gaan oppassen om maar niet te blijven roepen dat mensen het zo moe zijn. Want er wordt ondertussen gewoon nog geld gegeven. En ik denk dat het altijd verstandig is als organisatie om vernieuwende, frisse ideeën te blijven bedenken om het verhaal over te brengen. Dat is ook wel moeilijk, want je hoort en ziet de hele dag allerlei verhalen en beelden en je wilt niet perse horen wat er voor verschrikkelijke dingen gebeuren in de wereld en wat jij daar zelf aan kunt doen. Maar daar zijn wel manieren voor te vinden en mensen willen echt graag iets doen, als je de juiste toon aanslaat  en mensen  op de juiste manier benadert. Daar gaan we binnenkort bij Plan ook voor om tafel zitten;  ik ook als ambassadeur.’