
Openheid over ontwikkelingssamenwerking – lastiger dan verwacht
Op 13 september organiseerden de NCDO en Partos een debat, waar niet alleen de Resultaten Rapportage en IS Barometer 2011 werden gepresenteerd, maar ook gediscusieerd werd over de vraag ‘Winnen we met transparantie het vertrouwen van de Nederlandse burger terug?’ Laten we wel realistisch blijven, schrijft Judith Madigan in haar nieuwe column, want transparantie alleen is niet het antwoord.
De vele pittige discussies hier bij ViceVersa ten spijt, verliep het debat van ‘Open over Ontwikkelingssamenwerking’ erg rustig. Het had zo vurig kunnen zijn. Met overwegend professionals uit de ontwikkelingssector in de zaal zou je zeggen dat er geen gebrek aan kennis, expertise en meningen was. Waarom bleef het dan zo timide? Is openheid over ontwikkelingssamenwerking dan echt zo lastig?
Met openheid en transparantie zijn de kernwoorden benoemd voor het komende jaar, en misschien wel jaren, om het vertrouwen van de overwegend sceptische maar toch vrijgevige Nederlander terug te winnen. #opendata en #transparantie, discussie genoeg. AKVO stort zich op een online database, waarin alle informatie terug te vinden zou zijn, aldus Mark Westra eerder op deze site . Over salarissen van directeuren tot impact van projecten. Vooralsnog in nulletjes en eentjes. Denken we dat hier de wantrouwende burger op zit te wachten?
Met de billen bloot
De ‘hele familie OS’ met de billen bloot. Vanuit het gevoel dat je jezelf moeten verdedigen, omdat het moet of iedereen het doet, overtuig je niemand en win je niemands vertrouwen.
Willen mensen daadwerkelijk alleen kunnen zien wat er met hun geld gebeurt, of wil men serieus genomen worden?Tijdens het debat stelde Tineke Ceelen van de stichting Vluchteling terecht de jarenlange manier van communiceren aan de kaak. Hoe denken we het vertrouwen te winnen, als we niet eens transparant willen zijn over de werkelijkheid? De oorzaak van de hongersnood in de hoorn van Afrika bijvoorbeeld is niet zozeer de droogte maar zijn de jarenlange burgeroorlogen. Laten we inderdaad eens beginnen met eerlijke communicatie met onze doelgroep.
Ontwikkelingssamenwerking en noodhulp zijn complexe processen. Dat kan je en moet je communiceren. Niet verschuilen achter de onliners ‘met uw hulp stoppen we armoede’ omdat het snel verkoopt. Op de lange termijn werkt dat niet. Dat blijkt. Neem de donateur serieus. Want die 25 euro lost niet de armoede op, maar helpt wel.
Betrek de donateur daarom vanuit een oprechtheid. Wees persoonlijk. Vertel eerlijke verhalen uit het veld. Daar en hier. Elke ontwikkelingswerker, bedrijf, ambtenaar, donateur of vrijwilliger betrokken bij ontwikkelingssamenwerking is een ambassadeur. Betrek hem of haar en bouw die relatie op.
Gezamelijk communiceren over ontwikkelingssamenwerking is niet wat wijzelf over ons werk zeggen, het is wat anderen erover denken, voelen en beleven.