In de ene provincie in Kenia sterven mensen door malaria, terwijl elders in het land voldoende medicijnen op voorraad zijn. Een logistiek probleem dat is op te lossen met de mobiele telefoon.

Op de veranda van de medische post in het dorpje Bugamangi, een half uur rijden van de Keniaanse stad Kisumu, proberen een moeder en verpleegster een papje tegen malaria toe te dienen aan een hevig tegenstribbelende peuter. Het kind gloeit van de koorts. Pas als het jochie het papje helemaal door de strot geduwd heeft gekregen, maakt zijn verzet plaats voor berusting. Uitgeput vindt hij troost in de boezem van zijn bezorgde moeder.

Het jongetje heeft geluk dat zijn moeder hem op tijd in een kliniek heeft weten te krijgen dat een medicijn tegen malaria in huis heeft. De tijd tussen de eerste symptomen van de ziekte – rillingen en plotse hevige koorts – en het toedienen van het geneesmiddel, maakt bij jonge kinderen en zwangere vrouwen vaak letterlijk het verschil tussen leven en dood. De kritieke grens ligt op een dag of twee, dus tijd om te wachten tot lege voorraden worden aangevuld, hebben de patiëntjes niet.

‘Gelukkig hebben wij hier bijna nooit een tekort aan medicijnen tegen malaria’, zegt verpleger Joshua Ongango die de kliniek in Bugamangi leidt. Een dokter hebben ze niet in de kliniek, waar het leeuwendeel van de patiënten met malaria binnenkomt. ‘Tegen andere ziekten heb ik vaak wel te weinig medicijnen.’

Een korte rondleiding leert hoe beperkt de zorg is die Ongango kan leveren. Zonder elektriciteit is het toedienen van geneesmiddelen en vaccinaties die gekoeld bewaard moeten worden niet mogelijk. Vaak is het beste dat Ongango kan doen de dorpelingen zo goed mogelijk voorlichten om te voorkomen dat ze ziek worden. Zoals met de posters waarmee hij waarschuwt tegen cholera.

Sinds kort heeft Ongango er nieuw middel bij gekregen in de strijd tegen dodelijke tropische ziekten: de sms.

Lees meer