Iedere vrijdagmiddag bespreekt hoofdredacteur Marc Broere actuele ontwikkelingen in de sector. Met vandaag aandacht voor de hoorzitting over het Nederlandse ontwikkelingsbeleid. Het werd een anti-climax. Parlementariërs maakten een weinig geïnspireerde indruk en de meeste deelnemers aan de hoorzitting waren niet in elkaars verhalen geïnteresseerd.

Afgelopen maandag was ik bij de hoorzitting over het Nederlands ontwikkelingsbeleid. In vier groepen werden deskundigen gehoord door de verschillende woordvoerders Ontwikkelingssamenwerking. Eerst de samenstellers van het WRR-rapport, daarna de ngo-vertegenwoordigers, vervolgens de mensen van het bedrijfsleven en tot slot de wetenschap. U heeft op deze site al uitgebreide verslagen van de hoorzitting kunnen lezen.

Het was een leerzame middag voor me omdat pijnlijk duidelijk werd wat er aan schort in deze sector. Wat mij opviel was het enorme gebrek aan belangstelling voor elkaar en het ontbreken van synergie. Er is nog steeds sprake van hokjesdenken in de sector.

Snel vertrokken

Van de ngo-getuigen waren René Grotenhuis (directeur Cordaid) en Jan Bouke Wijbrandi (directeur Unicef) alweer snel vertrokken. Grotenhuis kwam ook pas vlak voor zijn eigen optreden binnen. Kennelijk hadden ze andere bezigheden die belangrijker waren dan te luisteren naar wat anderen te zeggen hadden, zoals de wetenschappers en de mensen uit het bedrijfsleven. Alleen de getuigen Alexander Kohnstamm (directeur Partos) en Elisabeth van der Steenhoven (directeur Wo=men) namen wél de moeite om de hele middag te blijven en ook naar de genodigden uit de andere sectoren te luisteren.

Dan kwamen de mensen uit het bedrijfsleven pas vrijwel allemaal binnen op het moment dat ze zelf aan de beurt waren. Voor mensen als Thierry Sanders (directeur Bidnetwork) en Nanno Kleiterp (directeur FMO) was het kennelijk niet interessant om te horen wat de samenstellers van het WRR-rapport en de mensen uit de ngo-sector te vertellen hadden.

Tot slot kwamen ook de wetenschappers Paul Hoebink en Wiet Janssen pas ver na de pauze binnen, kort voordat ze hun eigen kunstje moesten opvoeren. Van de wetenschappers namen Ton Dietz en Verena Bitzer overigens wél de moeite om de hele dag te luisteren naar wat er gezegd werd.

En precies toen het tijdens het laatste half uur écht interessant begon te worden door een felle discussie tussen de wetenschappers onderling, hielden WRR-samenstellers Peter van Lieshout en Robert Went het voor gezien en verlieten voortijdig de hoorzitting.

Niets hebben opgestoken

Dan de Tweede Kamerleden aan de andere kant van de tafel. Ook daar werd ik niet erg enthousiast van. SGP-voorman Kees van der Staaij had de hoorzitting aangevraagd, maar was er alleen in het begin en op het einde even bij. Hij zal die middag vrijwel niets hebben opgestoken. Joel Voordenwind van de ChristenUnie leek alleen maar op zoek te zijn naar quotes over dat onderwijs toch heel belangrijk was, maar hij kreeg nul op rekest omdat hij van vrijwel iedereen, van Herman Wijffels tot Peter van Lieshout, te horen kreeg dat Nederlandse hulp op dit terrein geen meerwaarde heeft.

Arjan El Fassed van GroenLinks leek soms überhaupt niet te luisteren naar wat er gezegd werd en probeerde telkens fluistergesprekken met SP-collega Ewout Irrgang aan te gaan.

Klaas Dijkhoff (VVD) en Sjoera Dikkers (PvdA) waren vooral aan het twitteren. Zo stuurde Dikkers tweets rond over de schoenen van WRR-samensteller Robert Went die ze erg mooi vond. Hierbij moet ik overigens wel aantekenen dat Dikkers de meest geïnspireerde indruk van de Kamerleden maakte en de zaak ook het meest grondig voorbereid leek te hebben.

Kathleen Ferrier (CDA) maakte eveneens een afwezige indruk, uitgezonderd de momenten dat ‘haar’ Motie-Ferrier te sprake kwam, de motie die het kabinet vraagt om jaarlijks een update te geven over coherentievraagstukken.

Plichtmatig

Hoewel de Kamerleden ongetwijfeld zullen zeggen dat ze iets hebben opgestoken, maakten ze niet echt een geïnteresseerde indruk. De vragen waren plichtmatig en de hoorzitting vlamde maar op twee momenten: eerst toen Elisabeth van der Steenhoven een gepassioneerd betoog hield voor een apart genderbeleid (waarmee ze beloond werd door een nieuwsbericht in De Telegraaf) en daarna toen de wetenschappers Dietz en Hoebink het aan de stok kregen met Wiet Janssen. Verder hoop ik dat de overtuigende boodschap van Ton Dietz, dat kwalitatief goede ontwikkelingssamenwerking vraagt om het investeren in kennis, zal zijn overgekomen op de Kamerleden.

Ik had me echt op de middag verheugd en het was hét moment voor de sector om zich van haar beste kant te laten zien en de politiek te overtuigen. Het beeld dat bij mij in ieder geval bleef hangen was dat van verschillende eilandjes die niet in elkaar geïnteresseerd zijn en van ongeïnspireerde politici die hun mening allang gevormd hebben en deze middag als een verplicht nummertje zagen. Kortom, een middag om snel te vergeten.