We zijn weer een geldinzamelingsactie voor de bestrijding van AIDS rijker. Stond de lobby van Tweede Kamer leden de afgelopen weken met succes in het teken van het verhogen van de bijdrage aan AIDS-bestrijding door de Nederlandse regering. Afgelopen vrijdag is Serious Requests weer van start gegaan. Is de bestrijding van AIDS echter de enige prioriteit?

3FM Serious Request 2010 voert actie voor de stille slachtoffers van aids, de kinderen die hun ouders hebben verloren aan deze ziekte. Een geweldig doel, want de problematiek van AIDS wezen is zeer aangrijpend. Toch kan de vraag gesteld worden welk nut deze actie heeft. Zo wordt er jaarlijks al 405 miljoen euro door de Nederlandse belastingbetaler besteed aan de bestrijding van AIDS en seksuele en reproductieve rechten. Het is dan ook een terechte vraag of de bestrijding van deze verschrikkelijke ziekte onze enige prioriteit zou moeten zijn. Eerder deze maand reageerde Lau Schulpen al kritisch op de vraag van ontwikkelingsorganisaties om de bezuinigingen op AIDS ongedaan te maken. Volgens de Nijmeegse wetenschapper kunt je je terecht afvragen wat Nederland op het gebied van HIV/AIDS internationaal nog toevoegt: ‘Van Kamerleden zou je mogen verwachten dat ze hun voorstellen baseren op de realiteit en niet op degene die het hardst toetert.’

AIDS moe

Hoe lang zal het duren voordat de bereidwilligheid van de Nederlander om geld te geven aan de bestrijding van de gevolgen van AIDS zal omslaan? Het is wellicht geen overdenking voor die mensen en organisaties die met veel passie proberen verschrikkelijk belangrijk werk uit te voeren in de bestrijding van AIDS, maar wel kan de vraag worden gesteld hoe structureel de euro’s die Serious Requests ophaalt bij zullen dragen aan de oplossing van de problematiek van AIDS-wezen.

Zonder te willen twijfelen aan de integriteit en de effectiviteit van het Rode Kruis (de organisatie die het opgehaalde geld zal investeren in projecten in ontwikkelingslanden), kan wel getwijfeld worden of het opgehaalde geld een structurele oplossing biedt voor de AIDS problematiek.

Met het geld wil het Rode Kruis ervoor zorgen dat AIDS wezen een toekomst hebben en voorziet in scholing, in boeken, schooluniformen en schoolgeld. De organisatie geeft aan op welke wijze de donaties worden besteed, maar de vraag is wel in hoeverre deze actie duurzaam is. Zo wordt geen actie gevoerd voor betaalbare medicijnen. Veel AIDS wezen hebben AIDS en de medicijnen om hen een leefbaar bestaan te kunnen bieden zijn ontzettend duur.

Oneerlijke handel

Nog fundamenteler is het feit dat ontwikkelingslanden nog steeds te weinig mogelijkheden hebben om in hun eigen levensonderhoud te voorzien: het bieden van scholing en het geven van voedsel is van belang, maar heeft geen duurzaam effect als ontwikkelingslanden geen perspectief hebben om zichzelf economisch te bedruipen. Zo blijft ontwikkelingshulp van belang en relevant, maar dreigt hulp tegelijkertijd te verworden tot het voorbereiden van arme mensen tot een leven in armoede.

Structurele hulp zou zijn als Nederland en andere rijke landen  hun economisch beleid zo zouden inrichten dat wij niet handel drijven ten koste van mensen in arme landen. Dat wij een eerlijke prijs geven voor onze producten, geen subsidie geven op onze producten die wij exporteren of ervoor zorgen dat ontwikkelingslanden zich mogen beschermen tegen gesubsideerde producten die vaak op de markt in ontwikkelingslanden de lokale productie wegconcurreert.

Daadkrachtig beleid tegen dit soort praktijken zou op lange termijn meer helpen dan het doekje voor het bloeden, wat dit soort inzamelingsacties helaas (hoe belangrijk ook) nog altijd zijn.

Volgend jaar een serious request richting de Nederlandse regering voor eerlijke handel: wij willen je geld niet, maar je steun om de politiek te veranderen…

Zou mooi zijn als dat dan in Arnhem wordt gehouden, in elk geval daar pleitte ik begin 2010 voor op Omroep Gelderland…