Dat Kathleen Ferrier (CDA) in een lastige positie zit, werd op deze site dinsdag al uitgebreid beschreven. En dat ze lijkt te kiezen voor de staatssecretaris, haar CDA-partijgenoot Ben Knapen, werd tijdens het Wetgevingsoverleg ook duidelijk. De signalen die ze tijdens het Begrotingsdebat van Buitenlandse Zaken af gaf, bevestigden dit eens te meer.

Wereldbank

Ook al geeft Kathleen Ferrier aan dat ze kritisch naar Wereldbank kijkt, toch volgt ze haar partijgenoot en staatssecretaris Knapen in zijn opstelling om niet op de Wereldbank te beknibbelen. ‘Ik denk dat het niet zo simpel ligt dat we zomaar geld uit de ruif van de Wereldbank kunnen pakken. Wat wij er nu uithalen, hebben we straks niet meer.’ Ze vindt dat Nederland een betrouwbare partner moet blijven. Met name door Sjoera Dikkers (PvdA) werd zij op dit punt kritisch aan de tand gevoeld. Want Ferrier maakt hier volgens de PvdA-politica een ‘politieke keuze’ door zich tegenover de Wereldbank wel, maar tegenover de medefinancieringsorganisaties niet betrouwbaar op te stellen.

Dinsdag gaf Kathleen Ferrier al aan het amendement om de korting op MFSII ongedaan te maken niet te steunen. Met het gebaar van Knapen, om tien miljoen euro minder te bezuinigen, was ze erg blij en daarmee lijkt het MFSII hoofdstuk voor haar afgesloten te zijn.

Ook op het gebied van het niet verdubbelen van Serious Request is zij het volledig eens met de staatssecretaris. Hiermee kon ze op forse kritiek rekenen van Joel Voordewind (Christenunie).

Met het antwoord van Knapen over onderwijs, leek Ferrier genoegen te nemen. Ze gaf tijdens de derde termijn van het debat aan gerustgesteld te zijn ten aanzien van een nette afbouw van onderwijsprogramma’s.

Gedoogsteun

Alexander Pechtold (D66), de grootste luis in de pels in de Tweede Kamer als het gaat om de gedoogsteun van de PVV, viel Ferrier hard aan op de gedoogsteun die zij geeft aan Kamerlid Driessen van de PVV. Maar Ferrier bleef diplomatiek: ‘In deze kamer gaat iedere partij over haar eigen woorden en haar eigen visie. Het grote belang dat de Christen Democratie hecht aan ontwikkelingssamenwerking, vanuit solidariteit en ook welbegrepen eigenbelang, is meer dan bekend. Dat er hier partijen zijn die hier compleet anders over denken is voor hun verantwoordelijkheid. Dat is niet mijn verantwoordelijkheid: ik sta hier voor mijn eigen partij.’

Tijdens de derde termijn waren Ferrier en Joel Voordewind (ChristenUnie) voor de tweede keer verwikkeld in een pittige discussie over het oprekken van de ODA-criteria. Voordewind beschuldigde Ferrier ervan te ‘draaien’, waarop Ferrier hem ervan verzekerde dat ze gewoon rechtop stond: een precieze herhaling van de discussie van het Wetgevingsoverleg, met als verschil dat Ferrier dit keer rechtop stond achter de sprekerstoel en niet rechtop zat op haar stoel. Ferrier herhaalde dat ze het geen probleem vond dat er bepaalde zaken ter discussie werden gesteld tijdens het OESO/DAC overleg over de ODA-criteria en was van mening dat Voordewind net deed alsof Nederland zich niet aan de ODA-criteria hield.

Partner verloren

Maar daar ging het Voordewind niet om: hij wil niet dat de regering tijdens de High Level Meeting (delen van) vredesmissies onder ODA probeert te brengen en had gehoopt dat hij en Ferrier samen zouden blijven strijden tegen de ODA-vervuiling, zoals ze altijd hadden gedaan. Hij lijkt echter zijn partner verloren te hebben, want Ferrier geeft er alle schijn van de regering op dit punt te volgen. Wel gaf ze aan het einde toe dat ook zij vindt dat exportkrediet- en investeringsfaciliteiten (EKI) en de opvang van minderjarige asielzoekers niet onder armoedebestrijding horen te vallen.

Vanmiddag, tijdens de stemmingen over de amendementen en moties, zal de keuze van Ferrier een belangrijke zijn. Het is onwaarschijnlijk dat zij zal breken met de belangrijkste keuzes van de staatssecretaris. Hier moet zij wel een prijs voor betalen. Haar relatie met haar oude bondgenoten van de ChristenUnie lijkt te zijn bekoeld.