Michel Groenenstijn, directeur van Be More en Worldmapping, heeft samen met Petra Kroon van sociaalondernemen.nu een advies aan de OS-sector: NGO’s moeten niet klagen maar ondernemen. Er gaat een wereld voor je open als je verder kijkt dan de subsidiepot lang of diep is.

Hulde aan the Hunger Project, dat onlangs een grootschalige samenwerking met het bedrijfsleven aankondigde. Een consortium van bedrijven investeert in epicentra in Benin, van waaruit allerlei diensten (onderwijs, zorg, training, microkrediet en meer) worden aangekondigd. Met maar € 1 miljoen per jaar worden over een jaar of 10 zo’n 700.000 mensen duurzaam bereikt.

Het is een welkom bericht in een periode waarin vanuit vrijwel alle grote ontwikkelingsorganisaties alleen maar geklaagd wordt, na toekenning van de MFS-subsidie voor de komende vijf jaar. Geklaag over hoeveel minder ze zullen ontvangen, en hoe dit ‘de allerarmsten’ hard zal raken.

Onnodige klachten

Het zijn overdreven en vooral onnodige klachten. Grote ontwikkelingsorganisaties hebben iets unieks en waardevols in handen, waar ze nog bijna niks mee doen. Een groot netwerk in landen die voor anderen zeer moeilijk toegankelijk zijn. Toegang tot lokale kennis en gebruiken. Ervaring met het werken in lastige omstandigheden.

En dat gaat nou net om landen met interessante groeicijfers: 5%, 6%, 7% de afgelopen jaren. En is de groei niet zo hoog, dan hebben ze op zijn minst enorme onontdekte markten. China is niet voor niks zo geïnteresseerd in Afrika, daar zit meer achter dan alleen olie.

Ontwikkelingsorganisaties zijn in de unieke positie om met dat netwerk echt iets te doen. Als middle-man tussen ondernemers hier en daar. Als aanbieder van zeer waardevolle kennis. Als adviseur van startende ondernemers, hier en daar. Als verbinder tussen continenten, culturen en economieën. Als facilitator dus.

En het kan nog een stapje verder. Bemiddel of adviseer bijvoorbeeld alleen onder voorwaarde dat starters echt invulling geven aan sociaal ondernemen. Denk mee hoe een bakker, een wegenbouwer of een softwarebedrijf, samen met lokale NGOs, kan ondernemen met oog voor haar omgeving.

Albert Heijn die advies en ondersteuning krijgt bij een uitbreiding naar Tanzania, onder voorwaarde dat er een ultra-low-budget label komt voor de allerarmsten. KPN die mobiel internet naar Benin brengt en kan aansluiten bij lokale partners als het ook gratis accesspoints opzet in afgelegen communities.

Stop met zeuren

Er gaat, kortom, een wereld voor je open als je verder kijkt dan de subsidiepot lang of diep is. Als je creatief kijkt naar wat je wél hebt in plaats van mokken over wat je niet krijgt. Daar help je én jezelf én die allerarmsten het best mee.

Stop met zeuren over die 0,1% minder en laat de overheid zien dat er nog voor MFS-II afloopt 0,2% is teruggewonnen. Er zijn nog veel meer verdienmodellen te bedenken dan die wij hierboven schetsen. Duik erin, ga ermee aan de slag. En verbaas vriend en vijand over tien jaar door nu eens níet een aanvraag voor MFS-V in te dienen, en alles uit de markt te halen.