Afgelopen weekend was het dan zover. De Grande Finale van de strijd voor Nederlandse jongerenvertegenwoordiger (JVer) naar de Verenigde Naties (VN). Vice Versa stagiaire Iris Gardien was één van de drie finalisten naast Dirk Janssen en Thijs Verheul. Vandaag haar zesde weblog over de weg naar de finale en de afloop van deze competitie.

Vandaag is een einde gekomen aan datgene wat begon met het versturen van mijn motivatiebrief voor VN jongerenvertegenwoordiger. Een unieke kans om internationale samenwerking in de praktijk te brengen en hier samen met jongeren aan te werken. Het klonk dan ook als muziek in de oren toen ik werd gebeld dat ik als één van de zestien, uit de 140 inzendingen, in de strijd voor VN  JVer was beland!

Zo nam ik afgelopen september deel aan het voorrondedebat. Na onszelf te hebben voorgesteld in het Engels, een millenniumdoel te hebben vertegenwoordigd en een debat te hebben gevoerd, was het tijd voor de juryvragen. De jury, oud-staatssecretaris van defensie Jack de Vries, VN JVer Elsa van Loo en Willemijn Aerdts, werkzaam bij de Inspectie Ontwikkelingssamenwerking en Beleidsevaluatie (IOB) -en oud jongerenvertegenwoordiger naar de VN Kindertop-, legden ons samen met het jongerenpanel  het vuur aan de schenen. Het grote nieuws: ik mocht samen met Lot Feijen, Dirk Janssen, Marissa Adelaar, Bart Kleine Deters en Thijs Verheul de halve finale in!

Campagnetraining

Met een campagnetraining van Jack de Vries werden we klaargestoomd voor het echte werk. En werken was het. Drie weken lang streden iedere week twee halve finalisten tegen elkaar om een finaleplaats. In de tweede week was het mijn beurt, met Marissa Adelaar ging ik de strijd aan. Campagne op de radio, Universiteit, HBO scholen, mijn oude middelbare school, de stadsconferentie in Arnhem en via sociale media. Maandagochtend sliep ik voor het eerst sinds tijden door mijn wekker heen voordat ik hoorde dat het harde werken was beloond. Ik was weer een stapje dichterbij, ik was finale kandidaat!

Drie rondes gewonnen, en dat niet alleen. In de aanloop naar de finale ‘lunchten’ we met Yvonne Donders, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van de Verenigde Naties en directeur van het onderzoeksinstituut internationaal recht aan de Universiteit van Amsterdam. Ook werkte zij voor UNESCO in Parijs. Daarnaast aten we een hapje met Pascalle Grotenhuis, werkzaam bij het ministerie van Buitenlandse Zaken als MDG-coördinator en in die hoedanigheid afgelopen september deel uit makend van de Nederlandse delegatie naar de VN Millenniumtop. Ook kregen we een persoonlijke presentatietraining van Geke van Velzen, de oud-communicatieadviseur van Wouter Bos.

Spanning opgevoerd

En dan, na al deze waardevolle ontmoetingen en feedback het finale weekend, de finale dag, de dag van de VN, het finale slotpleidooi en de finale uitslag. De spanning werd opgevoerd. Alles voor die ene overwinning. Met relativisme doordrongen besefte ik dat mijn kansen niet alleen van mijn eigen campagne afhankelijk waren maar ook van de aanpak van mijn tegenstanders. De zenuwen werden er niet minder om. Met luide muziek en veel rook liepen wij de trap af om op ons eigen podiumonderdeel te gaan staan. Ieder probeerde het publiek in twee minuten van zijn speerpunt te overtuigen, waarna Kamran Ullah nog enkele laatste vragen stelden.

Net zo onverwachts als dat alles begonnen was, was het voorbij. De stemmen konden worden geteld en de uitslag bekend worden gemaakt. En dan hoor je het eindelijk. Na vier weken strijden blijk je net naast de boot te vissen. Hartverwarmende knuffels en steunbetuigingen. Al baal je dat je het niet geworden bent, zeker is dat er vier bijzondere weken van grenzen verleggen, netwerken, interessante gespreken met uiteenlopende jongeren en leren van de top gewonnen zijn. Zo is het niet een kwestie van winnen en verliezen. Echt verliezen doe je nooit, leren wel.

Dirk, van harte gefeliciteerd!