Sandra van Beest (26) is voormalig jongerenvertegenwoordiger van Nederland bij de Verenigde Naties (2007-2008), inmiddels Worldconnector en deelnemer in Leergang Buitenlandse Betrekkingen bij Clingendael. Ze ontmoette jongeren, maar ook Balkenende en Ban Ki-Moon. Welke tips heeft Sandra voor starters in de sector van ontwikkelingssamenwerking?

Om jongerenvertegenwoordiger te worden moet je veel mensen op de been brengen om jou te ondersteunen. Hoe heb je dit aangepakt?

‘In totaal hebben er 34 mensen meegeholpen als deelnemer in het campagneteam. Dit waren niet alleen familieleden en vrienden maar ook mensen die ik bij eerdere projecten, zoals een project in India heb leren kennen. Verder was ik actief voor Cross your Borders, Stop Kinderarbeid en United Netherlands. Ik wist op dat moment nog niet dat ik hiermee een echt netwerk had. Ik had een negatief beeld bij het woord netwerk, ik dacht dan alleen aan mensen waar je iets aan kan hebben. Nu zie ik mijn netwerk als mensen waarmee ik bijvoorbeeld goed en leuk heb samengewerkt.’

Toen je werd verkozen tot de nieuwe jongerenvertegenwoordiger naar de Verenigde Naties heb je veel bijzondere contacten gelegd. Hoe bereidde je dit voor?

‘Ik moet zeggen dat ik mij hiervoor niet echt voorbereidde. Ik was op dat moment met veel dingen actief bezig, zodat ik over inhoud wel voldoende zelfvertrouwen had. Zo ontmoete ik oud minister – president Balkende op weg naar de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Ik was een week daarvoor gevraagd of ik als coreferent mee wilde reizen naar New York. Tijdens een diner, met allerlei prominenten als Johann Olaf Koss, schoof meneer Balkenende mij naar voren als diegene die over het discussiepunt vast een mening had. Ik werd wel even zenuwachtig maar toen dacht ik aan de tips die ik tijdens presentatie trainingen heb gehad en dan voornamelijk aan You always have something to say. Toen het gesprek eenmaal liep, ging het eigenlijk vanzelf. Vaak voel je jezelf bovendien veel zenuwachtiger dan dat anderen aan je kunnen zien.’

Heb je wel eens een gênant moment gehad tijdens het maken van nieuwe contacten?

‘Nou, ja eigenlijk wel. Ik liep stage in Soedan en liep een kantoor binnen aangezien ik op zoek was naar iemand. Op dat moment zat er iemand anders die ik niet van gezicht kende. Hij vroeg mij nog of hij per ongeluk achter mijn computer was gaan zitten. We raakten aan de praat. Pas later kwam ik er achter dat ik met de Special Representative to the Secretary-General van Soedan stond te spreken. Gelukkig kon hij er ook om lachen.’

Heb je nog steeds contacten uit die tijd en hoe houd je die warm?

‘Ik heb veel mensen leren kennen, ook veel jongeren. Met sommige ben ik vrienden geworden. Mijn contacten zijn dan ook vooral erg leuk naast dat deze ook nuttig zijn. Bijeenkomsten als de dag van de VN (UN & ME 24 oktober 2010) zijn gelegenheden waar ik, wanneer het in mijn schema past, bewust naar toe ga om bekenden weer te zien en even bij te kletsen.