VNO-NCW wil samen met de ontwikkelingshulporganisatie Solidaridad een nationaal plan maken om in de Derde Wereld economische ontwikkeling te bevorderen en armoede te bestrijden. Dat zegt VNO-NCW-voorzitter Bernard Wientjes in de nieuwe Vice Versa, het vakblad over ontwikkelingssamenwerking, dat donderdag verschijnt.

Bron: ANP

“Ontwikkelingsorganisaties en de vakbeweging hebben een netwerk in ontwikkelingslanden en wij hebben kennis van het ondernemen”, aldus Wientjes in een dubbelinterview met Nico Roozen, directeur van Solidaridad, de interkerkelijke ontwikkelingshulporganisatie. In de politiek gaan al langer stemmen op om vooral de geldstroom voor ontwikkelingshulp te verminderen.

Roozen erkent dat ontwikkelingssamenwerking anders moet. Zo vindt hij dat meer oorzaken moeten worden aangepakt in plaats van de gevolgen te bestrijden. Een tweede uitdaging ziet hij in bijvoorbeeld bedrijven “die een stabiele en dynamische markt kunnen creëren.”

Wientjes is ervan overtuigd dat ontwikkelingslanden het allerbeste zijn te helpen door te zorgen dat de economie gaat draaien. Nederlandse bedrijven kunnen daarmee helpen, maar willen tegelijkertijd geld verdienen. “Als ik dat zeg, proef ik een sterke afkeur: geld verdienen, dat kan niet samengaan met hulp. Daarom wil ik graag in gesprek met ontwikkelingsorganisaties. Ik begrijp ontzettend goed wat jullie willen bereiken. Laten we het alsjeblieft samen doen.”

Roozen erkent dat het bieden van mogelijkheden soms veel belangrijker is dan een financieel infuus. Wientjes denkt bedrijven vooral te kunnen helpen bij hun groei. Non-gouverrnementele organisaties (ngo’s) kunnen dan weer de overheid helpen efficiënt bestuur van de grond te krijgen. ”Wij helpen bij het opzetten van ondernemingsorganisaties, zodat er een overlegstructuur met vakbonden en daardoor een stabielere economische situatie kan ontstaan.”

Volgens Wientjes wordt samenwerking bemoeilijkt door vooroordelen van beide kanten: “Het idee dat Nederlands belastinggeld wordt gestoken in projecten waar ondernemers aan verdienen, is in de ogen van veel ngo’s onbestaanbaar. Die zakkenvullers – ik chargeer bewust – mogen er niet aan verdienen. Omgekeerd had het bedrijfsleven ook lang een vooroordeel over geitenwollen sokken: die mensen wisten niet hoe de wereld echt in elkaar zat, zij waren veel te zweverig.”