ICCO had geen tijd om briljante mislukking in te sturen
Foto: Freek Visser
Vrijdag is het zover; de uitreiking van de Briljante Mislukking Award 2010 binnen ontwikkelingssamenwerking tijdens het 1%EVENT. ICCO zond geen case in terwijl zij met het actief ondersteunen van het initiatief, anderen hebben gevraagd hun mislukking wel openlijk te delen. Wij spraken met Harry Derksen projectleider van ICCO en door velen beschouwd als de huisdenker van de organisatie.
- Actief initiatief-ondersteuners PSO, MinBuza, Spark en 1%CLUB deelden openlijk een Briljante Mislukking. Daarentegen is ICCO, als medefinancierder, niet in staat geweest een case in te sturen. Derksen: ‘De reden dat wij uiteindelijk geen case hebben ingediend is vanwege twee zaken die de organisatie op dit moment in de greep houden. Ten eerste de MFS2-aanvraag en ten tweede de grootschalige reorganisatie waarmee we op dit moment te kampen hebben. De MFS2 kost ons ook na 1 juli nog erg veel tijd. De impact hiervan moet niet worden onderschat. Ondanks dat we nog niet weten waar we aan toe zijn, zijn we hiervoor druk bezig met het uitvoeren van nulmetingen, et cetera.’ Verder benadrukt Harry Derksen dat ICCO de Briljante Mislukking voor ontwikkelingssamenwerking juist van harte ondersteunt. ‘Dit omdat we denken dat wanneer de sector alleen maar positieve geluiden laat horen dit niet geloofwaardig is…Het gaat momenteel gewoon niet goed. We zien door de bomen het bos niet meer. Dat het slecht gaat met het bos weten we en toch wordt er alleen maar gezegd hoe prachtig ieders bomen zijn. Dit moet anders,’ aldus Harry Derksen.
ICCO was met de lancering van Briljante Mislukking 2010 niet de enige organisatie die verklaarde alsnog de beurt over te slaan. Als antwoord op de uitnodiging om mee te dingen voor de Briljante Mislukking Award was ’tijdgebrek’ veelvoorkomend. Zo werd er eveneens naar MFS2 en het hebben van andere prioriteiten verwezen. Toch gebeurde het ook dat een verdere toelichting uitbleef. Ook werd er gezegd dat er helemaal geen echte mislukte projecten te vinden waren. De door initiatiefnemer Bas Ruyssenaars genoemde koudwatervrees werd door geen van de organisaties genoemd. Dat dit echter wel leeft, zegt ook Harry Derksen: ‘ Er bestaat koudwatervrees. Er wordt wel gezegd, en ik zal geen namen noemen, dat als je aan een initiatief als deze deelneemt je het een Telegraaf wel erg makkelijk maakt. Er is angst dat je de pers zo een negatieve krantenkop aanreikt. Dit soort initiatieven worden intern tegengehouden. Toch ben ik het hier niet mee eens. Naast dat de Telegraaf helemaal geen aandacht heeft besteed aan de Briljante Mislukking 2010 is het omgekeerde argument natuurlijk veel meer waard. Je kunt de boodschap dat er niets misloopt in ontwikkelingssamenwerking gewoon niet waar blijven maken. Je wordt pas geloofwaardig als je ook kunt laten zien wat misschien niet zo goed heeft gewerkt. ‘
Dat ook een case van 200 woorden tijd vraagt komt volgens Derksen doordat niet zomaar elke case kan worden ingestuurd: ‘ Je moet hier toch echt even voor gaan zitten’. Desondanks geeft Harry Derksen aan dat het indienen van een case uiteindelijk misschien wel had gekund en maar dat het nu gewoonweg al te laat is. ‘Een case waar ik zelf aan had zitten denken betreft een samenwerkingsverband met Albert Heijn met betrekking tot de verkoop van tropisch fruit. Toen de container, na veel pijn en moeite, werd binnen gevoerd kwam het sap van de mango’s letterlijk onder de deur door. Hier hebben we van geleerd en gelukkig verloopt dit nu soepel’. Volgend jaar geeft ICCO aan wel een case in te sturen. De Briljante Mislukking 2010 is volgens Harry Derksen een gemiste kans geweest.