De Dick Scherpenzeel Stichting (DSS) is op zoek naar onderdak. De stichting die aandacht vraagt voor berichtgeving over niet-westerse landen krijgt binnenkort geen subsidie meer van NCDO. Free Voice leek de redder in nood, maar laat de organisatie nu vallen.

Het was een grote wens van Hans Verploeg, de in mei overleden voorzitter van Free Voice, en Bart Dijkstra, de vorige directeur van Free Voice om de Dick Scherpenzeel Stichting (DSS) te laten opgaan in Free Voice. Met de DSS aan boord zou Free Voice, waarvan het werkgebied vooral in ontwikkelingslanden ligt, ook in Nederland meer profiel krijgen. De DSS reikt namelijk jaarlijks een prijs uit voor de beste journalistieke productie over niet-westerse landen en is een bekende organisatie in de Nederlandse journalistiek. Omdat NCDO, de huidige financier van de DSS, vanaf 2011 geen subsidies meer mag verstrekken, kwam de belangstelling van Free Voice goed uit. Het secretariaat van de DSS verhuisde naar het kantoor van Free Voice op het mediapark in Hilversum en de overname door Free Voice werd officieel gecommuniceerd.

Toch zegt Jan Bonjer, vanaf 1 april de nieuwe interim-directeur van Free Voice,  dat de samenwerking tussen zijn organisatie en de DSS nooit verder is gegaan dan ‘een paar verkenningen’. Hoewel Free Voice als trekker van de Persvrijheid 2.0-alliantie door is naar de tweede ronde voor overheidssubsidie (MFS-2), verwacht Bonjer dat zijn organisatie minder subsidie zal krijgen dan vier jaar geleden. ‘Dan moet je keuzes maken. Kiezen is altijd moeilijk, maar je moet dingen niet een beetje doen, dan bereik je geen doelen.’ Dus geen Dick Scherpenzeel Stichting. Wel heeft Bonjer zich met verve gestort in een fusietraject met twee andere media-ontwikkelingsorganisaties, namelijk Press Now en RNTC.

Bart Dijkstra, voormalig directeur van Free Voice, betreurt de gang van zaken. ‘Het is niet in de lijn waarin de afgelopen jaren met de Dick Scherpenzeel Stichting is gesproken. Maar ik begrijp dat er keuzes gemaakt moeten worden.’ Ook Peter Schrurs, oud-directeur van de VPRO en voorzitter van de DSS, uit zich in diplomatieke bewoordingen. ‘Ik wil niet met modder gooien naar Free Voice. De prijs is jaarlijks 10.000 euro en de aanmoedigingsprijs 1.000 euro. Daarnaast zijn er twee beroepskrachten. Het kost echt wel wat. Dat blijken ze  bij nader inzien niet te kunnen dragen. In de overgang van de oude naar de nieuwe directie is er iets tussen de wielen gekomen.’

De DSS (genoemd naar Dick Scherpenzeel, in de jaren zestig pionier in derdewereldjournalistiek) bestaat sinds 1991. Peter Schrurs verwacht niet dat daar nu een einde aan komt: ‘Het is vooral van belang dat de prijs kan worden voortgezet. Ik ben wel positief gestemd. We kunnen vast weer subsidie aanvragen bij een organisatie die de subsidiefunctie van NCDO overneemt. Het is nog niet zo ver dat de Scherpenzeelstichting de nek is omgedraaid.’