Italië schendt met 0.16 procent van het bnp voor ontwikkelingshulp internationale spraken, betoogt Paul Hoebink. ‘Het wordt tijd voor actie: het Italië van Berlusconi moet uit de G8 worden gezet.’

In Oostenrijk haalde het de voorpagina van de kranten: de Oostenrijkse ontwikkelingshulp is in 2009 met 30 procent gedaald ten opzichte van 2008. ‘Geen staat kort zo veel op de ontwikkelingshulp als Oostenrijk’, kopte Der Standard. Dat is een halve waarheid want de Italiaanse hulp is in 2009 zelfs met 32 procent gedaald. Denk niet dat dat de voorpagina van de Corriere della Sera haalde. Zie hier, twee zondaars, twee schenders van internationale afspraken, de één met een hulpomvang van 0,30 procent van het bruto nationaal product (bnp), de ander van nog maar amper 0,16 procent, helemaal onderaan de lijst van alle donoren.

Het was natuurlijk te verwachten. Zelfs met de uiterst lage percentages van een Oostenrijk of Italië was de ontwikkelingshulp tussen 2003 en 2008 geïnflateerd, doordat de grote schuldkwijtschelding aan Congo, Nigeria en Irak op de ontwikkelingsbegroting kon worden gezet. In 2008 scholden de Oostenrijkers nog 642 miljoen dollar kwijt aan Irak. Landen die veel geëxporteerd hadden naar Mobutu Sese Seko en Saddam Hussein (zoals België, Frankrijk, Italië én – voor sommigen misschien een verrassing – de VS) hadden de afgelopen jaren dus een kunstmatig hoog hulpvolume. Het goede nieuws is dan ook dat de ontwikkelingshulp in 2008 en 2009 naar bijna 120 miljard dollar steeg en dat de echte hulp dus flink is toegenomen. De schuldkwijtschelding was in 2005 en 2006 opgelopen naar een vijfde van de hulp van alle donorlanden samen en het was vorig jaar nog niet één procent. Door toedoen van de flinke stijging van echte ontwikkelingshulp in België, Engeland, Finland en Frankrijk houdt Europa zich nog een beetje aan de afspraken die het in 2002 en 2005 maakte om de hulp naar 0,56 procent te brengen in 2010 en naar 0,7 procent in 2015.

Even tussendoor: bij ons is de VVD vergeten dat deze Europese afspraken er zijn. De VVD wil de Nederlandse ontwikkelingshulp terugbrengen naar Oostenrijks niveau. Daarmee heeft ze de Britse conservatieven rechts ingehaald, want die houden vast aan de Europese afspraak van 0,7 in 2015.

Zo niet Italië. Daar bedroeg de schuldkwijtschelding 50 tot 60 procent van de totale hulp tussen 2005 en 2007. De Italianen geven zo weinig hulp, dat ze sowieso al bijna 70 procent van wat ze echt ‘geven’ kwijt zijn aan verplichte bijdragen aan internationale organisaties, de Europese Unie voorop. Onnodig te zeggen dat het beetje wat er dan nog overblijft aan echte ontwikkelingshulp ook nog eens voor het grootste deel gebonden is aan bestedingen bij Italiaanse bedrijven. Over dat laatste hebben een aantal katholieke hulporganisaties zeventien jaar geleden al eens een zwartboek uitgebracht. Niet veel mensen zullen verbaasd zijn, als ik hier even doorgeef dat uit dat zwartboek bleek dat nogal wat hulpgeld verdwenen was naar de bankrekeningen van corrupte politici zoals de ‘socialist’ Bettino Craxi, ooit een goede vriend van Berlusconi voor wie Craxi de invoering van particuliere televisie mogelijk maakte. Craxi’s dochter Stefania is overigens onderstaatssecretaris van Buitenlandse Zaken in Berlusconi’s huidige kabinet.

Het is niet voor niets dat mijn goede Italiaanse vrienden inkrimpen en onder de tafel kruipen als de Italiaanse ontwikkelingshulp en Berlusconi aan de orde komen. Ook qua bijdragen aan particuliere organisaties ontpopt Italië zich als het meest egoïstische land van Europa. Het grootste deel van die giften van particulieren gaat bovendien naar organisaties die aan kindadoptie op afstand doen. Om het vriendelijk te zeggen is dat nooit de meest effectieve en efficiënte vorm van ontwikkelingshulp geweest.

Kortom, het wordt tijd voor actie: het Italië van Berlusconi moet uit de G8 worden gezet. Een land dat zo weinig zijn internationale verantwoordelijkheden neemt en de beloften van de G8 in Gleneagles niet nakomt, verdient het niet om aan te schuiven bij de machtigen der aarde. Bovendien heeft Italië al lang niet meer de achtste economie van de wereld. De Chinese is twee keer zo groot. En het is nog maar eventjes wachten, of Berlusconi zorgt er persoonlijk voor dat ook Brazilië, India, Rusland en Spanje zijn land voorbijgaan. Stuur daarom uw kaarten, brieven en e-mails naar Palazzo Chigi, Piazza Colonna 370, 00187 Roma. Ciao Silvio! Addio!