In de praktijk gaat een derde van het geld voor ontwikkelingshulp verloren. Dat betekent in het geval van Nederland 1,6 van de vijf miljard euro, die we jaarlijks daarvoor uittrekken. En dat komt omdat veel te veel donoren zich, los van elkaar, op vaak verschillende en zeer omslachtige manieren met een land of deel daarvan bezighouden.

Aldus de Nederlandse ambassadeur in Bulgarije Karel van Kesteren op het eind van het boek ‘Verloren in wanorde’, waarmee hij onlangs een eenmanskruistocht is begonnen tegen de alsmaar voortdurende chaos in de totale internationale hulpverlening. Let wel, benadrukt Van Kesteren, het gaat hier om vermijdbare verliezen, die losstaan van ‘de verliezen die in zo’n moeilijke bedrijfstak als ontwikkelingssamenwerking bijna altijd optreden’ (p.198).

Lees het hele artikel op de website van MO.be.