De jongere generatie druppelt mondjesmaat de ontwikkelingssector binnen. Ze hebben er hard voor gewerkt. Wat drijft hen? Vanaf dit nummer portretteren wij in elke Vice Versa een starter. Deze week Lena Mueller, ‘project officer’ bij Oxfam Novib: ‘Vergelijk een cv van een beginnende ontwikkelingswerker in de jaren tachtig eens met dat van ons, en je zult versteld staan. We moeten zó veel kunnen en gedaan hebben.’

Wat houdt je baan in?

‘Ik ben project officer bij het West-Afrika team van Oxfam Novib. Mijn werkzaamheden richten zich vooral op het recht op maatschappelijke participatie en overheidsprocessen. We faciliteren samenwerking en kennisoverdracht tussen partnerorganisaties. Het reizen is natuurlijk een geweldige bijkomstigheid. Vorig jaar ben ik twee keer tien dagen in Niger en Mali geweest. Het is zo interessant om te zien wat er in de praktijk gebeurt en welke gezichten bij de telefoonstemmen horen.’

Het is voor pas afgestudeerden moeilijk om aan de bak te komen in deze sector. Hoe ben je terechtgekomen bij Oxfam Novib?

‘Tijdens mijn postdoctorale Advanced Master in International Development in Nijmegen kwam ik als trainee terecht bij Oxfam Novib. De opleiding poogt het gat te dichten tussen universitaire studies en de arbeidsmarkt. De studie is praktijkgericht en wetenschappelijk, en er is aandacht voor persoonlijke ontwikkeling. Volledig klaargestoomd voor de praktijk was ik niet, maar de master geeft wel een goed beeld van wat er in de sector speelt.’

Waarom een carrière in de ontwikkelingssamenwerking?

‘In eerste instantie waren een oneindige nieuwsgierigheid naar de wereld, een fascinatie voor ontwikkeling en een flinke dosis idealisme de drijfveren om internationaal georiënteerde studies te volgen. Toen ik ervoer dat armoedeproblematiek niet met studieboektheorieën op te lossen is, verdween dat idealisme tijdens mijn stages voor een deel. Maar gepassioneerd, gefascineerd en gedreven ben ik nog steeds.’

Hoe is het om als jong iemand werkzaam te zijn bij een grote organisatie als Oxfam Novib?

‘Mijn team waardeert me enorm en ik kan er gelukkig goed mijn ei kwijt. Maar op organisatieniveau moet je echt je ellebogen gebruiken om ruimte te creëren voor nieuwe ideeën. De oude garde maakt op de werkvloer de dienst uit. Ik merk dat jongeren minder idealistisch en soms zelfs cynisch zijn geworden. Misschien zijn wij meer gewend aan verandering en schoppen we graag tegen grenzen aan. Veel mensen werken hier al heel lang, verandering zou kunnen betekenen dat ze hun baan als zodanig verliezen.’

Wat voegt jouw generatie toe aan de ontwikkelingssector?

‘We zitten boordevol verfrissende ideeën. Jongeren zouden bijvoorbeeld meer aandacht moeten krijgen in ontwikkelingslanden, veel projecten zijn nu alleen gericht op basisschoolkinderen. Daarnaast zijn wij kritisch, flexibel, innovatief en willen we bijblijven op het wetenschappelijke vlak. Vergelijk een cv van een beginnende ontwikkelingswerker in de jaren tachtig of negentig eens met dat van ons, en je zult versteld staan. We moeten zó veel kunnen en gedaan hebben.’

Wat moet er veranderen om meer vernieuwing in de sector te krijgen?

‘Ik denk dat betere doorgroeimogelijkheden voor starters in de sector een stap in de goede richting is. Bij Oxfam Novib wordt in iemand geïnvesteerd tijdens een stage of traineeship, maar concrete kansen om verder opgeleid te worden zijn er niet. Investering kost tijd en geld en daarom worden contracten vaak niet verlengd of blijven starters te lang in een ondergeschikte functie. Er wordt te weinig gekeken naar hun capaciteit. Een goed doordacht opleidingstraject zou een oplossing zijn. Op deze manier blijft opgedane kennis en expertise behouden.’

Heb je tips voor mensen die tot ’t wereldje willen toetreden?

‘Proactief zijn, stage lopen in het buitenland, goede studieresultaten behalen, je stem laten horen en netwerken, netwerken, netwerken.’