De Vluchtelingen Alliantie voor “Bescherming en Terugkeer van Vluchtelingen en Ontheemden”, bestaande uit Vluchtelingenwerk en Stichting Vluchteling behoort tot één van de afvallers van het MFSII. Stichting Vluchteling loopt hierdoor 2,5 miljoen euro per jaar mis. Net voordat ze in het vliegtuig stapt voor een werkreis naar Noord-Thailand geeft directeur Tineke Ceelen haar reactie.

‘Ik ben teleurgesteld en had gehoopt op toekenning, maar toch is de negatieve uitslag geen verrassing’, zegt Ceelen. ‘Ik ben overtuigd van het werk dat we doen maar we ik was me bewust van de risico’s rondom onze aanvraag.’ Inmiddels is Stiching Vluchteling op de hoogte gebracht van de redenen voor hun afwijzing. Een belangrijk criterium waaraan organisaties moeten voldoen, is het kunnen aantonen van de effectieve manier waarop een organisatie bijdraagt aan structurele armoedebestrijding in de betreffende landen. ‘Dit maakt geen onderdeel uit van ons beleid en wisten dat dit een obstakel zou zijn’, aldus Ceelen.

‘Het is overigens niet zo dat de bodem van onze organisatie wordt weggeslagen door dit besluit’, verheldert Ceelen. Een kwart van de inkomsten van Stichting Vluchteling was afkomstig van de overheid maar het meeste geld komt uit de particuliere hoek en ze ontvangen nog wel subsidie van de afdeling Humanitaire Hulp van het Ministerie van Buitenlandse Zaken.

Het wegvallen van 25% van de inkomsten van Stichting Vluchteling heeft desalniettemin belangrijke gevolgen. ‘Dit betekent wel dat een serie projecten geen doorgang zal vinden’, zegt Ceelen. Dit geldt voor zowel de voortgang van bestaande projecten in onder meer Oeganda en Soedan als voor nieuwe programma’s in de Centraal Afrikaanse Republiek. ‘Erg vervelend, want de Centraal Afrikaanse Republiek staat sowieso al onderaan de lijst van donoren en uiteindelijk draaien vluchtelingen en ontheemden op voor de gevolgen.’

Ceelen zag een vruchtbaar samenwerkingsverband met haar coalitiepartner Vluchtelingenwerk. ‘We werken met dezelfde thema’s maar zijn ook complementair in onze werkzaamheden. Ik wil kijken of en hoe we deze samenwerking door kunnen zetten.’ Is een blijvende samenwerking dan toch een stap in de goede richting om versnippering van de sector tegen te gaan? Ceelen geeft aan nogal kritisch te zijn over MFSII en het smeden van coalities: ‘Fragmentarisering tegengaan is prima maar stuur in eerste instantie aan op kwaliteit. MFSII is een bureaucratisch monster en hierdoor zouden we de afwijzing eigenlijk moeten zien als een zegen’.